در نقل قولی از نیلز بوهر، فیزیکدان مشهور نظریه کوانتوم، گفته می شود که "هر آنچه که ما واقعی می نامیم از چیزهایی ساخته شده است که نمی توان آنها را واقعی انگاشت."
امروزه در مرزهای علم فیزیک بر این نکته توافق نظری ایجاد شده است که اگر نظریه میدان کوانتومی با نظریه فضازمان خمیده ترکیب شود دیگر مفهوم "خلاء" یا "هیچ" را نمی توان به صورت "مطلق" درک کرد و به بیان دیگر "خلاء نسبی خواهد بود." اینکه در فضازمان "ذرات زیادی وجود دارند" یا اینکه "اصلا هیچ چیزی وجود ندارد" بستگی به دستگاه مرجع ناظر دارد. یکی از مثال ها "اثر اونروه" نامیده می شود که بر مبنای آن اگر در "خلاء از منظر یک ناظر لخت" با شتاب ثابت حرکت کنید شما آنجا را خلاء نمی بینید و در واقع برای شما ذراتی وجود دارند و در نتیجه دمائی که اندازه می گیرید صفر نخواهد بود.
در توجیهی جالب برای این اثر گفته می شود که ذراتی که شما می بینید و ناظر لخت نمی بیند در واقع بخشی از ذرات وجود خودتان هستند که در فضازمان خالی منتشر می شوند و شما آنها را حس می کنید!
شاید دیگر نباید گفت نیمه پر و نیمه خالی لیوان چرا که نیمه پر می تواند در عین حال خالی هم باشد و نیمه خالی هم می تواند در عین حال پر باشد.