این گونه نیز می‌توان سوال کرد که چقدر نوآوری، فناوری نوین است؟
و سوال مهم‌تر اینست که چه وقت نوآوری دیگری این نوآوری را از میدان به در می‌کند و جایش را می‌گیرد و شاید صاحب آنرا از نان خوردن می‌اندازد؟
ما در صنعت رایانه معتقدیم که در حال تغییر دنیا هستیم. در حالی که محصولات خیره کننده‌ای مانند تلفن‌های همراه، تعیین موقعیت جغرافیایی، رایانه‌های کوانتومی و رمزگذاری‌های پیچیده ابداع شده‌اند، به نظر می‌رسد که تمام اینها اصلاحاتی از محصولات دیگر باشند و نه انقلابی در صنعت. محصولات انقلابی تعداد کمی از اختراعات و ابداعات را تشکیل می‌دهند و اکثر محصولات جدید از تغییر ظاهر و حالت دادن محصولات قدیم بدست آمده‌اند.
یکی از مهمترین نوع این محصولات، روش‌های طراحی سیستم‌های رایانه ای است. از زمانی که مدرسان رایانه، نمودار جریان داده و «ورودی، پردازش، خروجی» را به دانشجویان درس دادند تا اکنون که انواعی از BPM, UseCase,Activity Diagram و صدها نوع متدولوژی و نمودار را ابداع کرده‌اند، تفاوت چندانی مشاهده نشده و دیاگرام‌های جدید تغییری ظاهری از دیاگرام‌های قدیمی هستند. نکته مهم اینست که روش‌های جدید هنوز تسریع و تسهیل چندانی در به نتیجه رساندن طراحی نکرده و شرکت‌های رایانه‌ای از پس مشتریان معمولی هم نمی‌توانند برآیند چه رسد به مشتریان بوالهوس و آنهایی که مانند کوه البرز در مقابل هر تغییری ایستادگی می‌کنند و از همه بدتر آنهایی که در کنار سیستم‌های دستی است که نان می‌خورند و با روی کار آمدن حساب وکتاب و رایانه...
پیرمردها به یاد می‌آورند که اینترنت بیش از ۳۰ سال عمر دارد. این صنعت به مقدار زیادی تغییر کرده و جهان را تغییر داده است اما نظریه و اصول آن بدون تغییر مانده و سال‌های زیادی نیز خواهد ماند. قرارداد تی.سی.پی.آی.پی در اوایل ۱۹۸۰ مطرح شد و تغییری نکرده است. اف.تی.پی که حتی قدیمی‌تر بوده و در اوایل ۱۹۷۰ به میدان آمد هنوز بی کم و کاست استفاده می‌شود. اگر به عمق وب سرورها نگاه کنیم، اصول آن بر پایه اف.تی.پی و تل‌نت استوار شده و مقداری کارهای گرافیک و اتوماتیک سازی به آن اضافه شده است. با کمی استثنا، اصول سامانه‌ها و نظام‌های شبکه در ۲۰ سال گذشته چندان تغییر نکرده است.
در دهه ۱۹۶۰ رایانه‌ای که بتواند رایانه‌های مجازی دیگری را شبیه سازی کند و هر یک را در اختیار کاربر مجزایی قرار دهد و برنامه‌های هر کاربر بر کاربر دیگر تاثیر نداشته باشد، طرح شده و مورد استقبال واقع شد. آی.بی.ام این طرح را در ماشین‌های مدل ۳۶۰ و بعدی خود پیاده سازی کرد و مشتریان زیادی را عاشق خود نمود. ایده سرور مرکزی و کاربران پراکنده در همین سال‌ها مطرح شد و تمام دنیا را در غیاب رایانه‌های شخصی فراگرفت. بعد از چند سال که رایانه‌های شخصی به بازار آمدند، طرح پراکندگی پردازش و اطلاعات شکل گرفت و دوباره دنیا را فراگرفت. اکنون نیز چندین سال است که دوباره طرح سرور متمرکز با رنگ و لعاب و گرافیک رایانه‌های شخصی ایجاد شده و برای کاربردهای عظیم استفاده می‌شود. این طرح همان طرح چهار دهه قبل است.
در اکثر شرکت‌ها بیشترین میزان بودجه تحقیق و توسعه در جهت منافع زودرس تجاری خرج شده و سعی در بالا بردن درآمد و سود و کم کردن هزینه دارند. با این گرایش تعجبی ندارد که اختراعات انقلابی، به وقوع نمی‌پیوندد.
از زمانی که اولین رایانه شخصی با پردازنده ۴ مگا هرتزی و فلاپی دیسک ۳۶۰ کیلوبایتی به بازار آمد حدود ۲۵ سال گذشته و اکنون پردازنده ۴ گیگاهرتزی و دیسک ۵۰۰ گیگا بایتی داریم که قدرت پردازش آن ۱۰۰۰ برابر و حجم دیسک یک میلیون برابر بیشتر است. اما کاربردها چندان عوض نشده و هنوز اکثریت کاربران با صفحه گسترده و ادیتور و مانند آن کار می‌کنند.
حجم عظیمی از اختراعات اکنون در دست شرکت‌هایی مانند آی.بی.ام، زیمنس، تویوتا، ان.ایی.سی و مانند آنها است که انحصاری بودن آنها معضل بزرگی برای پیشرفت ایجاد کرده است. مراکزی که بخواهند از این اختراعات استفاده نمایند، باید مبالغ کلانی بپردازند که نتیجه آن بالا بردن هزینه‌های تولید است و بسیاری از موارد تولید را به ضرر مواجه می‌کند. مالکیت معنوی این اختراعات در موارد زیادی به صورت سلاح رقابتی درآمده و مانع استفاده شرکت‌های دیگر می‌شود.
یکی از راه‌های غلبه بر مشکل مالکیت معنوی، ادغام و خرید شرکت‌ها است. در این حالت درهای هر دو شرکت بر روی هم باز شده و پیشرفت چشمگیری حاصل می‌شود. اما هنوز خیلی از شرکت‌های کوچک‌تر که بهره‌وری بالایی هم دارند از این راه نمی‌توانند استفاده نمایند.
● حال چه باید کرد؟
دو راه اساسی در پیش روی شرکت‌ها است:
۱) شرکت‌ها و سازمانها قسمت اعظم بودجه تحقیق و توسعه خود را صرف تحقیقاتی با ریسک کم و بازگشت سرمایه و درآمد مناسب نمایند. سپس تعدادی پروژه تحقیقاتی با ریسک زیاد و درآمد زیاد تعریف و اجرا نمایند. شرکت‌ها باید بپذیرند که بعضی وقت‌ها باید شکست خورد و بعضی وقت‌ها باید چیزهایی را دور ریخت. برای موسسات ایرانی تحقیق و توسعه در هر دو زمینه از نان شب هم واجب‌تر است.
۲) باید برای اختراعات و حقوق مالکیت معنوی هم فکری کرد که از حالت دست و پا گیر بودن خارج شود. باید برای زمان برخورداری از حق مالکیت زمان کوتاه‌تر و حق کمتری قایل شد. نیوتن می‌گفت که من وقتی توانستم به ستارگان و سیارات دست یابم که بر شانه غول‌ها ایستادم. نیوتن و دانشمندان دیگر نمی‌توانستند اختراعی انجام دهند اگر از دانش گذشتگان که به رایگان در اختیارشان قرار گرفته بود استفاده نمی‌کردند.
Twitter
Google
Yahoo
Delicious
بالاترین
دنباله
نسخه‌ی چاپی
ارسال اين مطلب به دوستان