دیدگاه «اتحاد برای پیشبرد سکولار دموکراسی درایران» در باره جنبش سبز
یکی از پیامدهای کارزار انتخابات دوره دهم ریاست جمهوری، گسترش چشم انگیز جنبش دموکراسی خواهی ایران و زایش جنبشی بود که به «جنبش سبز» نام آور شده است. این جنبش میلیونی که نخست در واکنش به تقلب و کودتای انتخاباتی و با شعار «رای من کجا است؟» به میدان آمد، در روند بالندگی خویش در خواست های دیگری را پیش کشید. دیدگاه و داوری ما درباره این جنبش و نیروهای سیاسی شرکت کننده درآن چنین است: ۱- جنبش سبز یکی از مهمترین جنبش های دموکراسی خواهی در دوران جمهوری اسلامی و نظام ولایت فقیه درایران است. ۲- جنبش سبز اگرچه بخش بزرگی از شهروندان ایران را دربرگرفته و از یک پشتیبانی گسترده برخورداراست، دربرگیرنده همه جنبش های اجتماعی، سیاسی و مطالباتی مردم ایران نیست و جریان های اجتماعی نیرومندی مانند جنبش زنان برای دستیابی به حقوق برابر و برکنارنهاده شدن تبعیض، جنبش های دانشجویان و جوانان، جنبش سندیکایی و مطالباتی کارگران و بسیاری جنبش های اجتماعی و سیاسی دیگر که پیش از آغاز جنبش سبز نیز جریان می داشته اند، اینک، هم در پیوند و هم درکنار جنبش سبز به زندگی و بالندگی خود ادامه می دهند. ۳- جنبش سبز با بیان درخواست «رای من کجا است؟»، صندوق رای را به بخشی از حق حاکمیت ملت تبدیل کرد و خواهان بازپس ستاندن آن از متجاوزین به این حق شهروندی در بیان اراده مردم از راه انتخابات آزاد، شفاف و مستقیم شد. ۴- یکی از برجسته ترین ویژگی های جنبش سبز، خشونت پرهیزی آن و چیرگی اندیشه گذار مسالمت آمیز از جمهوری اسلامی در میان کوشندگان و پایه های این جنبش است. به داوری ما، روی آوری به راهکارهای خشونت پرهیز برای دگرگونی ساختار سیاسی و فرمانروایی در ایران، یکی از با ارزش ترین دستاوردهای جنبش سبز است. ٥- جنبش سبز یک جنبش یک دست و همگِن نیست و از برجسته ترین جنبه های توانایی آن، پلورالیسم اندیشه ای و برنامه ای در درون این جنبش است. در میان نیروهای مهم شرکت کننده در جنبش سبز، از کسانی که خواهان اصلاحاتی در قانون اساسی جمهوری اسلامی و ادامه یک برداشت قانونی و دموکراتیک از جمهوری اسلامی اند و خودرا وفادار به ارزش های آغازین انقلاب اسلامی می دانند تا کسانی که یگانه راه دستیابی به دموکراسی و جمهوری حقوق بشری را گذار بی برگشت از جمهوری اسلامی می دانند، به چشم می خورد. ٦- خانم زهرا رهنورد و آقایان میرحسین موسوی و مهدی کروبی، از سرشناس ترین شخصیت های جنبش سبز می باشند که اگرچه مشارکتی دیرین در بنای جمهوری اسلامی دارند، پایداری کنونی آن ها در برابر خودکامگی دینی ولی فقیه و همراهی شان با جنبش دموکراسی خواهی درایران ستودنی است و ما از حقوق شهروندی ایشان پشتیبانی می کنیم. ٧- با دستگیری و زندانی یا خانه نشین شدن بسیاری از شخصیت های سکولار ایران، جنبش سبز از رهبران سرشناسی که برداشت و چشم انداز آن ها از دموکراسی، حقوق بشر و سکولاریسم با داوری های ما که در منشورما آمده، همسو و هماهنگ باشند، برخوردار نیست. با این حال اشکار است که چشم انداز حقوق بشری و سکولار که خواهان گذر مسالمت آمیز از جمهوری اسلامی است، نیروی مهمی در درون و بیرون از جنبش سبز می باشد. ٨- به داوری ما یکی از مهم ترین وظایف ایرانیان خارج از کشور و از جمله اتحاد برای پیشبرد سکولار دموکراسی، پشتیبانی از جنبش سبز است. ما همچنان می باید داوری هایی را که خوانش دموکراتیکی از قانون اساسی را شدنی میدانند و یا گمان می کنند که گویا با اجرای بی تنازل قانون اساسی، نظام تبعیض درایران بهبود خواهد یافت و زمینه گسترش آزادی ها و حقوق فراهم خواهد شد، به نقد کشیم و از این راه در بالندگی و گسترش این جنبش و سمت گیری روزافزون آن به سوی یک چشم انداز حقوق بشری و سکولار و بنای یک تشکیلات گسترده سکولار دموکراتیک در میان ایرانیان خارج از کشور بکوشیم.
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' چشم انداز ما برای همکاری با نیروهای دموکرات ۱- گسترش تشکیلات اتحاد برای پیشبرد سکولار دموکراسی امیدوار است که با همکاری دیگر نیروهای سکولار، دمکرات و جمهوری خواهی که چشم اندازی نزدیک به ما دارند، یک تشکیلات سراسری را که دربرگیرنده بخش گسترده ای از ایرانیان خارج از کشور است بوجود آورد. برخورد ما در این راستا خودمرکزبینانه نیست و گروه اتحاد را تنها آغازی برای این کار مهم می دانیم. موضع ما در بنای چنین سازمانی پافشاری بر سه اصل زیر است:
یکم – همفکری بر پایه ارزش هایی که در منشور اتحاد آمده است؛
دوم – همفکری در زمینه ساختار سازمانی که بر انجمن ها و مکانیسم انتخاباتی برای گزینش همه نهاد ها، نمایندگان و مسئولین استوار باشد.
سوم – همفکری در مخالفت با مداخله نظامی درایران، تعهد به تمامیت ارضی ایران و عدم وابستگی مالی و سیاسی این نهاد به دولت ها.
۲- همکاری های عملی
اتحاد در ماه های گذشته توانسته است در زمینه سازماندهی برنامه های آکسیون، تجربه گران بهایی در زمینه همکاری عملی به دست آورد. برپایه این تجربه، نهادینه شدن طرح همکاری های عملی را به شکل زیر پیشنهاد می کنیم:
یکم- ادامه همکاری های عملی با کلیه کمیته ها و انجمن هایی که خواهان آکسیون مشترک در پشتیبانی از مبارزات مردم ایران، آزادی زندانیان سیاسی و پشتیبانی از حقوق بشر مردم ایران هستند.
دوم – کوشش در ایجاد یک شورای هماهنگی از نمایندگان این انجمن ها.
معیارهای ما برای همکاری با چنین کمیته ها و انجمن هایی پذیرش مفاد اعلامیه جهانی حقویق بشر است.
۳- گروه های کار برای همکاری های پروژه ای
اتحاد می تواند با نمایندگان گروه های دموکرات و سکولار و یا افرادی که در زمان کنونی در هیچ یک از دو راهکار پیشین نمی گنجند، گروه های کار برای پیشبرد برنامه های مشترک بوجود آورد. این گروه های کار می توانند در زمینه زیر کوشش کنند: - برگزاری سمینارها - تولید برنامه های رسانه ای - پژوهش های فرهنگی، سیاسی، تاریخی، اجتماعی - برنامه های پالتاکی - پشتیبانی و کمک رسانی به پناهندگان ایرانی - کمک رسانی به خانواده زندانیان سیاسی در ایران - هماهنگی و همکاری میان وبلاگ ها و تارنماها - کارزار بین الملی برای رسیدگی به کشتار زندانیان سیاسی در زندان های جمهور اسلامی - و .....
معیارهای ما برای همکاری با گروه ها و افراد در ساختن چنین گروه های کاری، چنین اند:
یکم – همفکری بر پایه مفاد اعلامیه جهانی حقوق بشر؛
دوم – مخالفت با مداخله نظامی درایران، تعهد به تمامیت ارضی ایران و عدم وابستگی مالی و سیاسی این گروه ها و افراد به دولت ها.
Twitter
Google
Yahoo
Delicious
بالاترین
دنباله
نسخه‌ی چاپی
ارسال اين مطلب به دوستان