مهندسان پزشكي دانشگاه فني مونيخ موفق به ساخت يك تراشه حسگر الكترونيكي شدند كه قادر به تعيين حجم اكسيژن در مايع ميان بافتي بيمار است. اين تراشه مي تواند قابليت كنترل تومورهايي كه جراحي آنها مشكل است يا به آهستگي رشد مي كنند را فراهم كند. اين اطلاعات سپس مي تواند با ارتباط بي سيم به پزشك بيمار براي كمك به انتخاب درمان انتقال پيدا كند. كاهش حجم اكسيژن در بافت اطراف تومور نشان مي دهد كه ممكن است تومور با سرعت بيشتري رشد كند و تبديل به تومور مهاجم شود. بطور معمول، جراحي يكي از نخستين گزينه هاي درماني در درمان سرطان است. اگرچه جراحي برخي تومورها مانند تومورهاي مغزي در صورت وجود خطر آسيب به بافت هاي عصبي اطراف آن، مي تواند مشكل باشد ديگر تومورهاي سرطاني مانند سرطان پروستات با سرعت بسيار پاييني رشد مي كنند و در درجه اول روي بيماران مسن تر تاثير مي گذارند. جراحي در اين موارد كيفيت زندگي بيماران را بدون افزايش قابل توجه اميد به زندگي در آنها، كاهش مي دهد. محققان دانشگاه فني مونيخ در حال حاضر يك تراشه حسگر قابل كاشت در نزديكي تومور را ساخته اند. اين تراشه حسگر، غلظت اكسيژن محلول در بافت را اندازه گيري كرده و با ارتباط بي سيم اين اطلاعات را به گيرنده يي كه بيمار با خود حمل مي كند، انتقال مي دهد. اين گيرنده، اطلاعات را به پزشك بيمار ارسال مي كند و پس از آ ن پزشك مي تواند گسترش تومور را كنترل كرده و ترتيب يك عمل جراحي يا درمان هايي چون شيمي درماني را بدهد. بدين طريق، تومور تحت نظارت مستمر قرار گرفته و لزومي به مراجعه بيمار به بيمارستان براي معاينه نيست. اين تراشه حسگر بايد حتي در حضور آلودگي پروتئين يا بقاياي سلولي به عملكرد خود ادامه دهد و همچنين در بدن غيرقابل تشخيص باشد، بطوري كه به عنوان يك شيء خارجي در بافت شناسايي نشده و مورد حمله قرار نگيرد.