ترس يك واكنش طبيعي به خطرات ادراك شده است، اما هنگامي كه فرد دچار فوبي، يك نوع اختلال اضطرابي مي شود، ترس اغراق شده و غيرمنطقي است. انواع گوناگوني از فوبي وجود دارند. آكروفوبي (ارتفاع هراسي) به معناي ترس غيرمنطقي ازرفتن به مكان هاي مرتفع است. ترس فرد ممكن است آنقدر شديد باشد كه بالارفتن از چند طبقه ساختمان او را مضطرب كند. آگورافوبي (جمع هراسي) به معناي ترس از مكان هاي عمومي و كلاستروفوبي به معناي ترس از مكان هاي محصور و دربسته است.
اگر در موقعيت هاي رزمره اجتماعي بشدت مضطرب و دستپاچه مي شويد، ممكن است دچار «فوبي اجتماعي» باشيد. ساير انواع شايع فوبي شامل ترس غيرمنطقي از تونل ها، رانندگي در بزرگراه، آب، سفر هوايي، حيوانات و خون است.
افرادي كه دچار فوبي هستند، از آنچه از آن مي ترسند، اجتناب مي كنند، اما اگر نتوانند دچار اين علايم ناشي از اضطراب مي شوند:
حمله وحشت (پانيك) و ترس
تپش قلب و تند شدن ضربان قلب
تنگي نفس پيدا كردن
لرزيدن
تمايل شديد به دور شدن از عامل ايجاد كننده فوبي.
در اين موارد فرد مي داند كه ترسش بيشتر از خطر واقعي است كه ممكن است با آن روبرو باشد، اما قدرت كنترل آن را ندارد. ترس ممكن است شديد باشد كه باعث مختل شدن افكار و اعمال شخص شود. در موارد «فوبي اجتماعي» اضطراب فرد ممكن است به صورت سرخ شدن، عرق كردن، احساس تهوع، لرزيدن و اشكال در صحبت كردن و برقراري تماس چشمي با ديگران خود را بروز دهد. در صورتي كه روانپزشك تشخيص دهد شما به فوبي مبتلاهستيد، ممكن است دارو درماني يا رفتاردرماني به شما پيشنهاد كند.