شنبه 5 فوريه 2011
برگرفته از هفته نامه اومانیته دیمانش 27 ژانویه 2011
نوشته پاتریک لوهیاریک سردبیر روزنامه و هفته نامه اومانیته و نماینده پارلمان اروپا
برگردان منیژه گیلانیان
آیا دونظریه مطرح شده در فردای فروپاشی دیوار برلن در حال جان دادن هستند ؟ پایان تاریخ و برخورد تمدن ها. نظریه پایان تاریخ که می خواست به همه بقبولاند که سرمایه داری مسلط بر جهان تنها الگوی ممکن سازماندهی جوامع خواهد بود، به نحوی جدی به دنبال بحران عمیق و پایداری که سرمایه داری را به تزلزل در آورده، زیر علامت سوال رفته است. این بحران را می توان سراسری ارزیابی کرد چرا که تمامی حوزه های فعالیت بانکی، اقتصادی و مالی را آلوده کرده و تولید مواد غذایی ، منابع انرژی و آب را برهم زده است تا جائیکه تعادل اقلیمی را به خطر انداخته و آینده کره زمین را تهدید می کند . برای همه مردم کره خاکی، به اصطلاح پایان تاریخ معادل هرج و مرج اجتماعی همراه با بینوایی، تهی دستی، بی ثباتی در اشتغال و بیکاری دائمی شده است.
نهاد های جهانی به زیر علامت سوال رفته اند و پایه های اتحادیه اروپا هم می لرزد و بیش از پیش بی اعتبار شده است. حتی بین کسانی که در ارتقای این الگو نقش داشته اند هم، تردید رخنه کرده است و بحث و گفتگو در باره آن بسیار است. همبستگی بین مزدبگیران اروپا از یونان و اسپانیا و ایرلند و بریتانیا ورومانی تا پرتغال آغاز شده است و بیشتر اوقات این جوانان هستند که دست به اعتراض می زنند.
برای طیف وسیعی از مردم بی عدالتی و بیکاری بیش از پیش غیر قابل تحمل شده است چرا که آنان دریافته اند که مبالغ هنگفتی توسط اولیگارشی مالی و سیاسی جهانی به دست گرفته شده است. از آمریکای لاتین تا تونس ، از اروپا تا آفریقا در قلب خلق ها آرزوی تحول و یافتن راه هایی نوین ، دموکراتیک و مترقی برای رهایی انسانها می جوشد. این راهها طبیعتآ با مسیرهای طی شده در گذشته متفاوت خواهند بود. این راهها با روشی نو در شرایط کاملا جدید، دنیایی جهانی شده با گسترش عظیم انقلاب خبری که همه چیز را زیرورو می کند و ندای همکاری و مبادله را به جای رقابت سر می دهد، باز می شوند. همه اینها دست به دست هم داده تا شرایطی تازه برای پیوستن دانش و قدرت را فراهم آورد. این خود سرمایه داری مالی جهانی است که نبرد طبقاتی ای با ابعاد نوین را شعله ور می کند و خلق ها را به جستجوی همبستگی ای از نوعی که تاکنون وجود نداشت ، وادار می سازد.
رفتن تونس به سوی دموکراسی و پیشرفت اجتماعی، نظریه دوم مبنی بر برخورد تمدن ها را بی اعتبار می کند. همان نظریه ای که تقریبا ده سال پیش ظهور کرد که بر اساس آن ما برخورد تمدن ها را بزودی در پیش رو خواهیم داشت. این تفکر که پس از فروپاشی رژیم های خودکامه و پلیسی کشور های اروپای شرقی از نوع شوروی مطرح شد، برای سردمداران لیبرالیسم افسار گسسته و سرمایه داری جهانی شده ، هدف مطرح کردن دشمنی جدید بود که با عملکردهای ویژه خود تکیه بر میراثی مذهبی دارد. رویای ایدئولوژی پروران آمریکای شمالی که کادرهای الهام گرفته از اسلام گرایی را برای بازداشتن از رشد جنبش های مترقی عرب پرورش دادند ، این بود که اینبار جنگ ادیان جایگزین مبارزه طبقاتی خواهد شد.
این تئوری شوم در فردای یازده سپتامبر 2001 به اوج خود می رسد. از این دوران به بعد، دو زمامدار آمریکای شمالی، بوش و رامسفلد، به جذابیت بن لادن نزد مردم فقیر، تحقیر شده و زیر استیلا، قدرت بخشیدند تا بتوانند بدین ترتیب به زورمندی و تسلط استراتژی ایالات متحده بیافزایند. تنها سخنرانی اوباما در 4 ژوئن 2009 در قاهره بود که اجازه داد که اقلا در حرف از این راهبرد خارج شویم. متاسفانه این سخنرانی هنوز هم شکلی در واقعیت امر نگرفته است از جمله در مورد به رسمیت شناساندن دولت فلسطین. اما تئوری جنگ تمدن ها هنوز هم نتایج منفی به بار می آورد. از جمله آنکه به نیروهای دست راستی و راست افراطی کمک می کند که به تفرقه ، نفرت بر علیه مسلمانان دراروپا دامن زنند. نمونه های فراوان از آن را در سخنرانی های رهبر جدید راست تندرو در فرانسه* شاهد هستیم و لازم نیست از خودمان بپرسیم چرا این جریان از این همه تبلیغ رسانه ای در چند ماه اخیر سود برده است.
و اکنون انقلاب تونس آغاز به تغییر دادن این شرایط کرده است. این انقلاب مثل سایر انقلاب ها بر علیه امپریالیسم ها نیست بلکه بر علیه دولت دیکتاتوری، فاسد و ضد اجتماعی تونس می باشد. این انقلاب خواست های دموکراتیک و مسائل اجتماعی را با هم در بطن خود گرد آورده است. این انقلاب همچنین خواستار تقسیم ثروت و مبارزه بر علیه بالا رفتن نرخ ارزاق عمومی است که ناشی از زدوبند های جهانی می باشد. این انقلاب خواستار بازگشت به ارزش های سنتی نیست بلکه به ارزش های زیبای جهانشمول دموکراسی، آزادی و حقوق بشر جان می بخشد.
زنان گام به گام با جوانان نقش مهمی در آن بازی می کنند. این موعظه های امامان نیست که جنبش را به جلو می راند بلکه خود تونسی ها با انجمن های حقوق بشر، سندیکاها و نیروها و احزاب دموکراتیک و مترقی هستند که آن را به پیش می برند. تمام خلق ها جریاناتی را که در تونس می گذرد با دقت نظاره می کنند. از جمله مردم فرانسه که با تونسی ها روابط نزدیکی دارند. بی شک، این اتقلاب کمک می کند که بسیاری نگاهی نو به جهان اسلام بیافکنند با آرزوی اینکه تونس راه را برای جنبشی عمیق در مغرب باز کند. در هر حال، این انقلاب، نشان می دهد که هر چقدر دولت ها پرزور و خودکامه باشند زودتر از آنچه که بتوان فکرش را هم کرد، می توانند سرنگون شوند. هیچگونه خوش خیالی را نباید در سر پروراند. فشارهای بسیاری روی این انقلاب آورده خواهد شد تا آن را از بستر خود خارج سازند و آن را غصب کنند. آن هم به دلیلی آشکار : این انقلاب تئوری برخورد تمدن ها را به زیر سوال می برد و تئوکراسی های مغرب را تهدید می کند. برای رهبران فرانسه و اروپا مشکلات جدیدی را پدید می آورد.
و برای همین است که نهادهای اروپایی بر خلاف آنچه گروه چپ متحد اروپا و حزب محیط زیست و سبزها مطرح کرده بودند از انتشار مصوبه ای در پشتیبانی از مردم تونس سرباز زد. ما با همه دموکرات ها ، جوانان ، زنان ، کارگران تونسی، همگی را فرا می خوانیم تا مشعل عدالتی را که در فضای عمومی سر بر آورده است روشن نگه دارند. از مغرب تا دیگر نقاط جهان، اذهان مانند خیابان ها در جوشش است . منجلاب های عراق و افغانستان ما را به چالش می کشند تا از خود بپرسیم که آیا این امپریالیسم ها و بویژه ایالات متحده است که باید آن چیزی را که خود «دموکراسی» و «تمدن» می نامد صادر کند ؟ دگم های آماده شده در پشت درهای بسته توسط متفکران سرمایه داری جهانی برای هر چه بهتر مسلط شدن بر خلق ها در چهار گوشه جهان در حال خرد شدن هستند.
*اشاره به مارین لوپن دختر ژان ماری لوپن می باشد که اخیرا جانشین پدرش در صدر حزب جبهه ملی فرانسه شد
Twitter
Google
Yahoo
Delicious
بالاترین
دنباله
نسخه‌ی چاپی
ارسال اين مطلب به دوستان