سبك زندگي سالم و رژيم غذايي مناسب هرساله مي تواند آمار ابتلابه سرطان را تا 8/2 ميليون نفر در جهان كاهش دهد. صندوق تحقيقات جهاني سرطان اعلام كرد شمار ابتلابه سرطان در كمتر از يك دهه گذشته پنج برابر شده و به 12 ميليون مورد در هر سال رسيده است و در كنار بيماري هاي مزمن ديگر مثل بيماري هاي قلبي، ريوي و ديابت به يكي از بزرگ ترين معضلات بهداشت جهاني تبديل شده است. در گزارشي در اجلاس سازمان ملل درباره بيماري هاي غيرواگير، اعلام شد دولت ها در هر نسل تنها يك بار فرصت مقابله با موج سرطان و بيماري هاي مرتبط با سبك زندگي را دارند.
متخصصان بهداشت جهاني مي گويند بسياري از بيماري هاي غيرواگير كه شامل يك سوم سرطان هاي شايع نيز مي شود با قطع مصرف الكل، پرهيز از سيگار، پيروي از رژيم غذايي سالم و تحرك بدني تا حد زيادي قابل پيشگيري است. البته رسيدن به اين هدف به كمك دولت ها نياز دارد كه با تبليغات و نظارت بر صنعت غذا، تنباكو و نوشيدني هاي الكلي مي توان به آن نزديك شد.
متاسفانه آگاهي هاي مردم در سطح جهان بسيار پايين است و بيشتر آنها هنوز نمي دانند فاكتورهايي مثل چاقي و مصرف سيگار باعث بروز بيماري سرطان مي شود و در همين حال تبليغات تلويزيوني به سمتي پيش مي رود كه مردم را از عادات سالم زندگي دور مي كند.
بر اساس آمار سازمان بهداشت جهاني بيماري هاي غيرواگير مثل سرطان، بيماري هاي قلبي عروقي و تنفسي سالانه جان 36 ميليون نفر را مي گيرد كه در طول 20 سال آينده اين اپيدمي شتاب بيشتري خواهد گرفت و تا سال 2030 مرگ و مير بر اثر بيماري هاي غيرواگير به 52 ميليون نفر در سال خواهد رسيد.
برخلاف اين تصور كه بيماري هاي غيرواگير مربوط به جوامع ثروتمند است بطور نامتناسبي جوامع فقير را تحت تاثير قرار داده است. بيش از 80 درصد مرگ وميرها بر اثر بيماري هاي غيرواگير در بين كشورهاي كم درآمد يا با درآمد متوسط است. درباره سرطان از هر 12 ميليون مورد ابتلابه سرطان 7 ميليون مربوط به كشورهاي پيشرفته است كه روند آن نيز روبه افزايش است.
اجلاسي درباره عوامل تهديد كننده بهداشت جهاني در 19 و 20 سپتامبر توسط سازمان ملل در نيويورك تشكيل خواهد شد. نشستي با اين گستردگي براي دومين بار است كه تشكيل مي شود نخستين نشست از اين نوع در يك دهه گذشته تشكيل شد كه موضوع آن مبارزه با اچ آي وي بود. به گفته برگزار كنندگان احتمال عدم موفقيت اين اجلاس با حضور كشورهاي ثروتمندي مثل امريكا، كشورهاي اروپايي و ژاپن و عدم همكاري آنها براي كاهش بار اين بيماري ها وجود دارد. مي توان گفت مشكل اصلي رسيدن به راه حل هاي جديد نيست بلكه اجراي دانسته هايي است كه از قبل مي دانيم.