برگرفته از: webmed
بر اساس نتايج پژوهش هاي قبلي، داشتن يك زندگي بي تحرك ممكن است انسان را از لحاظ ژنتيكي زودتر از موعد پير كند. مطالعه دوقلوها نشان داد كساني كه در وقت آزاد خود فعاليت جسماني دارند ظاهرا از لحاظ ژنتيكي جوان تر از همزادان خود كه زندگي بدون تحركي داشتند بودند، اما اينك دانشمندان متوجه شده اند كه اين موضوع مي تواند ناشي از تغيير اندازه تلومر باشد. تلومر انتهايي ترين بخش كروموزوم است. معمولاسلول هاي پيرتر تلومرهاي كوتاه تري دارند و همراه با افزايش سن، تلومرها كوتاه مي شوند.
محققان دريافتند كه تلومر در افراد غيرفعال با سرعت بيشتري كوتاه مي شود. تصور مي شود اين پديده نشانگر تسريع فرآيند پيري سلول ها باشد. همچنين تصور مي شود كه فشار رواني بر طول تلومر اثر مي گذارد. اكنون مطالعه تيمي از دانشمندان دانشگاه اومئوي سوئد (Umeå) كه در مجله روانپزشكي زيستي به چاپ رسيده نشان مي دهد افرادي كه دچار افسردگي هاي عودكننده يا در معرض استرس مزمن هستند داراي تلومرهاي كوتاه تري در گلبول هاي سفيد خونشان مي باشند.
مطالعات نشان مي دهد فشار اكسيداتيو و التهاب باعث شتاب گرفتن فرآيند كوتاه شدن تلومرها مي شود. براين اساس پيشنهاد شده كه طول تلومر به عنوان يكي از مقياس هاي اندازه گيري سالخوردگي بيولوژيكي مورد استفاده قرار گيرد چراكه طول تلومر با بيماري هاي سنين پيري ارتباط نزديك دارد. تحقيقات نشان مي دهد كه طول كوتاه تر تلومرها با افسردگي عودكننده و ميزان كورتيزول كه نشان دهنده در معرض بودن استرس مزمن است، رابطه مستقيمي دارد.
در اين تحقيق جديد، 91 بيمار مبتلابه افسردگي عودكننده و 451 فرد سالم تحت نظر قرار گرفتند. اندازه گيري طول تلومرها در گلبول هاي سفيد هر دو گروه نشان مي داد كه اندازه تلومرهاي افراد بيمار كوتاه تر است. همچنين دانشمندان با استفاده از آزمايشي به نام توقيف كورتيزول ميزان استرس شركت كنندگان را مورد بررسي قرار دادند.
آزمايش ها نشان داده است كه سطوح كورتيزول نشان دهنده استرس مزمن با تلومرهاي كوتاه تر در هر دو گروه رابطه مستقيم دارد. اين موضوع كه افراد مبتلابه افسردگي داراي تلومرهاي كوتاه تري در مقايسه با افراد سالم هستند را تا حد زيادي مي توان با اين واقعيت تشريح كرد كه افراد افسرده بيشتر از افراد سالم دچار اختلال تنظيم كورتيزول هستند. اين موضوع مجددا تاكيد مي كند كه تنظيم كورتيزول و استرس نقش مهم و اساسي در اختلالات مرتبط با افسردگي دارند.
در اين تحقيق پروفسور رالف ادولفسون، دكتر فردريك نورباك و دكتر مارتين ماريپو شركت داشتند. اين تحقيق در نتيجه همكاري ميان محققان دپارتمان علوم زيستي پزشكي دانشگاه اومئو دانشگاه استكهلم، دانشگاه لينكوپينك و دانشگاه آنتورپ انجام شد