به کارگیری فن آوری نانو در صنایع غذایی

اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Twitter

Google

Yahoo

Delicious

بالاترین

دنباله

[22 Mar 2012]   [ ]

فرض کنید ظهر جمعه است و شما بسیار تشنه هستید. سراغ یخچال می روید، اما مردد هستید که چه چیزی را انتخاب کنید. از یک سو، می دانید که آب میوه دارای ویتامین های فراوانی است و برای بدن شما مفید است، از سوی دیگر، به نوشیدن نوشابه تمایل زیادی دارید و علاوه بر این می خواهید این نوشیدنی هر چه که هست چند ساعتی شما را بیدار نگه دارد، چون کارهای عقب ماندۀ زیادی دارید که ترجیح می دهید آنها را به هفتۀ بعد موکول نسازید.

بنابراین، یک بطری حاوی مایعی بی رنگ را بر می دارید. ابتدا دکمه ای را برای انتخاب نوشابه فشار می دهید، پس از آن نوبت اضافه کردن افزودنی هاست، ویتامین C و کافئین را هم از قسمت افزودنی ها انتخاب می کنید. با فشار دادن این دکمه ها، نانو کپسول های بسیار کوچک حاوی مواد افزودنی مورد نظر شما در سطح محلول آزاد می شوند و این در حالی است که نانو کپسول های دیگر حاوی سایر افزودنی ها و طعم دهنده هایی که شما انتخاب نکرده اید، به صورت کپسول آزاد نشده و در محلول باقی مانده اند.



● غذاهای نانویی

محققان صنعت غذایی نانو در حال کار بر روی چنین غذاهایی هستند، اما به زعم فرانس کمپرز رئیس مرکز بین المللی زیست فن آوری و سلامت، هنوز برای نیل به این مقصود در صنعت غذایی راه زیادی در پیش است. وی معتقد است که هدف سالم تر، ایمن تر و ماندگارتر کردن مواد غذایی پدیدۀ جدیدی در این صنعت نیست و سال هاست که دانشمندان با دستکاری و کنترل گیاهان و سایر حیواناتی که انسان از آنها تغذیه می کند، سعی در ارتقای کیفیت و خواص مواد غذایی دارند اما آن چه که در این صنعت جدید است، امکان اعمال تغییر در مواد غذایی آماده و اضافه کردن افزودنی های مورد نظر در اندازه های بسیار ریز و دست کاری محتویات فیزیکی مواد غذایی است. در مقیاس نانو، مولوکول ها بیشتر از قوانین کوانتوم پیروی می کنند تا از قوانین فیزیک در مقیاس بزرگ. ترکیبات غیر قابل حل در آب یا روغن در مقیاس نانو به راحتی حل می شوند، حتی این امکان وجود دارد که موادی که عموماً پس از مصرف در معده آزاد می شوند، به صورت آزاد نشده به طرف روده هدایت شوند و از آنجا مستقیما جذب شده و وارد گردش خون شوند.

به عقیدۀ کمپرز در پنج تا ده سال آینده، این فرآیند کاملا کاربردی می شود، به خصوص در مورد افزودن مواد غذایی مانند ویتامین ها و املاح معدنی. ساده ترین و کاربردی ترین روش اجرای این کار، فرآیند نانو کپسوله کردن است. این تکنیک از روی عمل کرد غشای سلولی در طبیعت الگوبرداری شده است. با استفاده از این تکنیک، بشر موفق به ساخت محفظه های کیسه ای شکلی در ابعاد بسیار کوچک نانویی خواهد شد که درون آنها فضایی خالی برای مواد غذایی تعبیه شده است، لایۀ بیرونی این کپسول، بسته به این که لازم است مواد داخل کپسول در آب یا در روغن حل شوند، طراحی می شوند. این کپسول ها در برابر اسید معده مقاوم هستند و بسته به ضرورت می توانند در دهان یا در معده باز شوند. در واقع، فرآیند نانو کپسوله کردن به این معنا است که این امکان وجود دارد که مواد غذایی مفید برای بدن بدون این که در فرآیند ساخت در کارخانه یا هنگام پخت در آشپزخانه و یا توسط آنزیم های دهان و معده از بین بروند، این کپسول ها به طور مستقیم وارد جریان خون شده و در نتیجه، جذب بدن شوند. این کار حتی مانع از دفع بدون جذب ویتامین های مواد غذایی می شود. یکی دیگر از کاربردهای نانو کپسوله کردن، این است که مواد غذایی مفید ولی با طعم های نامطبوع مانند روغن ماهی را می توان از طریق این کپسول ها بدون احساس مزۀ ناخوشایند به غذا اضافه کرد.



● نانوغذاهای ایمن و بی خطر

اختراعات فن آوری نانو در محصولات غذایی منجر به ورود محصولات جدید و بدیعی به بازار شده است. در طی چند سال اخیر فن آوری نانو به جزء مهمی از صنعت غذا تبدیل شده است. شرکت های مطرح در صنایع غذایی به تحقیق و توسعه در این زمینه پرداخته اند و انتظار می رود، اولین موج محصولات در آینده نزدیک به بازار وارد شوند. این مقاله نگاهی به تلاش چند شرکت در زمینه نانوغذاهاست که خوانندگان را با قسمتی از پیشرفت های جدید در این عرصه آشنا می کند.

البته این تنها شروع است و یقینا فن آوری نانو در این عرصه راهی طولانی در پیش خواهد داشت.

بنابر یک پیش بینی اقتصادی به وسیله تحلیل گران، بازار نانوغذاها از ۲/۶ میلیارد دلار فعلی به ۷ میلیارد دلار در سال آینده خواهد رسید.

فن آوری نانو می تواند در خط تولید به منظور ایجاد ریزحس گرها و ماشین های تشخیص به کار رود و تولید غذاهای فاقد آلودگی را تضمین می کند. این نانو ابزارها در تشخیص میکروب های مضر و تعیین زمان ماندگاری محصول نیز کاربرد دارند و به مدیران در اتخاذ تصمیمات راهبردی مانند انتخاب بهترین روش حمل و نقل و انبار محصولات کمک می کنند. به گفته کامپرز، مدیر برنامه بیو فن آوری نانو در دانشگاه واخنینگن، استفاده از فن آوری نانو به منظور تضمین کیفیت فرآورده های غذایی، یقیناً به نفع مصرف کننده است. البته نانوحس گرها و تشخیص دهنده های روبوتیک فعلاً فقط در مراکز تحقیقات به کار می روند اما پیش بینی می شود اولین سری این ماشین ها در طی ۴ سال آینده در محصولات غذایی ظاهر شوند.

در حال حاضر شرکت های زیادی مانند Nestle، Food،Hershey، Keystone و Unilever مشغول کار روی نانوغذاها هستند.

گزارش شده است Nestle و Unilever امولوسیون هایی از نانوذرات را کشف کرده اند که باعث یکنواخت تر شدن بافت غذا شده و می توان در تولید محصولاتی مانند بستنی از آنها استفاده کرد. دیگر پروژه های این شرکت، کار روی نانوکپسول هایی حاوی غذاهای غنی شده است که مواد مغذی و آنتی اکسیدانت ها را به تدریج به بخش های خاصی از بدن تحویل می دهند. این فن آوری موادغذایی قدیمی را به ذراتی در ابعاد نانو تبدیل می کند که در داخل بدن رها شده و به خوبی جذب می شوند. این فن آوری در غذاهای جدید کاربرد زیادی خواهد داشت.

یکی دیگر از شرکت های پیشگام در توسعه نانوغذاها، شرکت Kraft است که با تأسیس کنسرسیوم نانوتک (Nanotek) در سال ۲۰۰۰ اولین گام های ورود فن آوری نانو به صنعت غذا را برداشت. این کنسرسیوم مجموعه ای از ۱۵ دانشگاه و آزمایشگاه های تحقیقاتی ملی است و بیشتر در زمینه تهیه انواع غذاهای تعاملی و فرآورده های نوشیدنی فعالیت می کند که با ذائقه و نیازهای فردی مصرف کننده سازگار باشد و دامنه وسیعی، از نوشیدنی های تغییر رنگ دهنده تا غذاهای جدید سازگار با حساسیت مصرف کننده (یا نیازهای تغذیه ای او) را در بر می گیرد. فعالیت دیگر این شرکت، تهیه نانوفیلترهایی است که مولکول ها را بیشتر بر اساس شکل و نه بر حسب اندازه غربال می کنند و این مساله تفکیک اجزای خاصی از یک فرآوده، حتی در دست مصرف کننده را امکان پذیر می سازد.

از دیگر اهداف این شرکت، کار روی بسته بندی های هوشمند غذایی است. از نانوحس گرهایی که به رهایش مواد شیمیایی ناشی از فساد غذاها حساس هستند، می توان در بسته بندی های هوشمند استفاده کرد، تا به محض شروع خراب شدن غذا، رنگ بسته بندی تغییرکرده، به مشتری هشدار دهد. این سیستم به مراتب دقیق تر و مطمئن تر از فروش با تاریخ مصرف است.

یکی دیگر از شرکت های فعال در زمینه نانوغذا، NutraLease است که روی فن آوری غذاهای غنی شده تحقیق کرده و جهت افزایش رهایش زیستی (Biodelivery) مواد غذایی، از نانوکپسول ها استفاده می کند. این فن آوری در نوعی روغن آشپزی به کار برده شده است که از استرول های گیاهی به منظور کاهش جذب کلسترول و کاهش خطر بیماری های قلبی استفاده می کند. بر اساس گزارشی این فرآورده باعث کاهش حدود ۱۴درصد ازمیزان کلسترول LDL می شود.

شرکت Oil Fresh از اجزای نانوسرامیکی در تهیه ماهی تابه های رستوران ها استفاده می کند که باعث کاهش زمان سرخ کردن و مصرف روغن می شود. استفاده از این فرآورده به رستوران ها اجازه می دهد که از روغن های گیاهی به جای روغن های هیدروژنه استفاده کنند و در نتیجه میزان چربی های ترانس کاهش یافته و غذاهای سالم تری به دست می آید.

شرکت دیگری به نام Voridian از ترکیباتImpern نانوکامپوزیت ها در ساخت بطری های پلاستیکی نوشیدنی ها استفاده کرده است. Impern نوعی پلاستیک است که با نانو ذرات خاک رس آمیخته و پلاستیک هایی به سختی شیشه ولی محکم تر را به وجود آورده است که نسبت به شیشه شکنندگی کمتری دارند. لایه نانوذرات به گونه ای طراحی شده که فرار مولکول های دی اکسیدکربن از نوشیدنی و نفوذ مولکول های اکسیژن به درون نوشیدنی جلوگیری کرده، در نتیجه باعث حفظ تازگی و افزایش زمان ماندگاری محصول می شود.

یکی دیگر از شرکت های فعال در این زمینه Nanocor است. این شرکت مهم ترین تولیدکننده نانوکامپوزیت های پلاستیکی است. این پلاستیک ها ویژگی های ویژه ای از جمله ایجاد مانع بهتر برای جریان اکسیژن و دی اکسیدکربن دارد که منجر به افزایش زمان نگهداری محصولات نانوکامپوزیت پلاستیک مقاوم می شود. هم چنین این پلاستیک ها از پخش بو جلوگیری کرده، مانع جذب طعم یا ویتامین های موجود در غذا به وسیله بسته بندی می شوند. به طور کلی طراحی مولکولی این پلاستیک ها به گونه ای است که مقاومت محصولات را در برابر آتش و ثبات ساختار آنها را در برابر حرارت بهبود می بخشد. به عنوان مثال این مواد در سبدهایی برای جوشاندن مواد غذایی و بسته بندی هایی برای استفاده در مایکروویو کاربرد دارد. نانوکامپوزیت های پلاستیکی در بسته بند ی های جدید مواد غذایی نیز قابل استفاده هستند.

از دیگر محصولات کلیدی، حس گرهای بویایی الکترونیکی (بینی الکترونیکی) و هم خانواده جدیدتر آنها حس گرهای چشایی الکترونیکی (زبان الکترونیکی) هستند. این وسایل از زبان و بینی انسان تقلید می کنند با این تفاوت که نسبت به طعم ها و بوهای ناچیز حساسیت بیشتری دارند.

بینی الکترونیکی آرایه ای از حس گرهای گازی در مقیاس نانو است و سطح بالای نانوذرات اجازه عبور بیشترین گاز ممکن از روی آنها را می دهد. این فن آوری به همراه فن آوری تشخیص الگویی، امکان ایجاد یک اثر انگشت دیجیتالی از هر بوی خاص را فراهم می کند. این محصولات در آزمایشگاه هایی از جمله NASA برای تشخیص مواد شیمیایی در حد ناچیز استفاده شده اند اما در حال حاضر در صنایع غذایی جهت کنترل بهترین سطح تولید شده غذاها به کار می روند. این محصولات هم چنین در جهت تشخیص آلاینده ها و تجزیه کیفی و کلی غذا مؤثر هستند.

در حال حاضر بعضی شرکت ها نوعی زبان الکترونیکی را به کار می برند که شامل آرایه ای از حس گرهای مایع (الکترودهای پوشش داده شده با پلیمرهای هادی) به همراه فن آوری تشخیص الگویی است که قادر به تشخیص طعم های ویژه از هم می باشد. از کاربردهای مهم این زبان، آزمون چشایی نوشیدنی ها مانند آب میوه ها، شیر، قهوه، آب معدنی و نوشابه ها و هم چنین توانایی چشیدن مواد شمیایی در حد PPT است و هزینه تولید آن در حدود ۵۰ سنت می باشد. یقیناً این زبان نقش حیاتی خود را در مطالعات غذایی پیدا خواهد کرد. حس گر چشایی، در بسته بندی گوشت قادر به تشخیص اولین نشانه های فساد مواد غذایی بوده و با تغییر رنگ، فساد ماده غذایی را هشدار می دهد.

نوع دیگر فن آوری حس گرها، نانوبارکدها هستند که به وسیله شرکت Nanoplex Technologies تولید شده اند. نانوبارکدها مدل مولکولی بارکدهای سنتی است و شامل نانوذرات فلزی می باشند که اثر انگشت شیمیایی قابل شناسایی و خاصی دارند و می توانند از طریق یک ماشین (احتمالاً یک لامپ UV یا میکروسکوپ نوری) تشخیص داده شوند. این نوع بارکدها می توانند برای حفاظت مارک و ارزیابی غذاهایی که در حالت عادی نمی شود بارکدهای سنتی را روی آنها چسباند، استفاده شود. آنها هم چنین برای تشخیص پاتوژن ها در غذا مانند E. coli مورد استفاده قرار می گیرند. در حقیقت تشخیص پاتوژن ها از دیگر اهداف اصلی فن آوری نانو در صنایع غذایی است.

هانگ نیز روی نانو حس گرهای زیست شناسانه کار کرده است. این حس گرها قادرند مقادیر اندک پاتوژن ها در غذا را تشخیص دهند. هم چنین امکان استفاده از آنها در مراکز نگهداری و حمل و نقل غذا به منظور کنترل دقیق در مقیاس مولکولی وجود دارد. وی هم چنین روی غذاهایی که عملکردی نامیده می شوند، کار کرده و نقش مواد مغذی که موجب سلامت و مانع از بیماری می شوند را کشف کرده است.

هانگ می گوید: بسیاری از غذا ها به صورت ذاتی قادر به جلوگیری از بیماری ها هستند مثل چای سبز، هسته انگور و زنجبیل اما مساله این است که مصرف مستقیم این غذاها فایده ای برای بدن نداشته و بدن نیز به سختی آنها را جذب می کند. بنابراین به یک سیستم تحویل نیاز داریم که دسترسی زیستی آنها را افزایش دهد.

او به خصوص به جلوگیری از دیابت و چاقی علاقه مند است و این سوال را مطرح می کند که چطور می توان از غذاهایی مانند بستنی و شکلات های خوش طعم استفاده کرد، به صورتی که موجب چاقی نشوند؟

در جواب باید گفت استفاده از مواد فیبری و کربوهیدرات ها به جای چربی می تواند به حل این مساله کمک کند و برای دیابت نیز باید جایگزین های بهتری را برای شکر پیدا کرد.

اگر هانگ یا دیگران بتوانند موفق به ایجاد غذاهایی خوش طعم ولی حاوی مواد جایگزین چربی شوند و یا با به کارگیری نانوذرات مانع از جذب و ذخیره سازی چربی و کالری به وسیله بدن گردند، هدف نهایی را در غذا به دست آورده اند.

هانگ می گوید: شرکت های زیادی درباره غذایی که شما را سیر کند ولی تأثیری روی وزن نداشته باشد، تحقیق می کنند ولی به دلیل توافق های محرمانه هنوز جزئیات آن فاش نشده است.

گرچه دسترسی به این فن آوری جدید آسان است اما به دلیل گران بودن محصولات، ورود آن به بازار به این سرعت امکان پذیر نیست. البته این مشکلات قابل حل هستند و به زودی شاهد هجوم فرآورده های فن آوری نانو از فرآورده هایی مؤثر برای ایمنی و سلامت گرفته تا غذاهای قابل برنامه ریزی و مطابق با سلیقه افراد، به صنعت غذا خواهیم بودکه نتایج شگفت آوری را در بر خواهند داشت، فقط باید امیدوار باشیم که یک ترس عمومی مانع از این موج نوآوری و ابداع نشود، همان گونه که برای غذاهای اصلاح شده ژنتیکی این اتفاق افتاد.



● جمع بندی

در طی سه سال گذشته، تأثیر عمیق فن آوری نانو در صنایع غذایی و بسته بندی به اثبات رسیده است. اکنون بیش از ۳۰۰ فرآورده نانو غذایی در بازارهای جهانی موجود است. این موفقیت شگفت انگیز، منجر به سرمایه گذاری های هنگفتی در زمینه تحقیق و توسعه در نانو غذا شده است. امروزه فن آوری نانو یک شایعه پوچ نیست، بلکه حقیقتی لازم الاجرا در صنایع غذایی است و هر شرکتی که بخواهد در صنایع غذایی پیشگام باشد، باید کار با فن آوری نانو را به سرعت شروع کند.

در حال حاضر بیش از ۴۰۰ شرکت در سراسر دنیا در امر تحقیق، توسعه و تولید نانوغذاها فعالیت می کنند که در صدر آنها، ایالات متحده، ژاپن و چین قرار دارند. تا سال ۲۰۱۰، آسیا با ۵۰ درصد جمعیت دنیا، به بزرگ ترین بازار نانوغذا تبدیل می شود و چین نیز جایگاهی ممتاز قرار خواهد داشت.

پیشرفت بیشتر در رمزگشایی DNA و آنالیز آن، صنایع را قادر به پیش بینی، کنترل و بهبود محصولات کشاورزی می کند. تلفیق این فن آوری با فن آوری دست کاری مولکول ها و اتم های غذا، روش قدرتمندی را در اختیار صنایع غذایی می گذارد تا غذاهایی با قابلیت بسیار بیشتر و هزینه ای کمتر را طراحی کنند.



● پرسش های باقیمانده

با وجود تمام این مزیت ها این حقیقت که این ذرات بسیار ریز می توانند از سد سیستم دفاعی بدن نیز بدون هیچ مانعی عبور کنند، موجب نگرانی دانشمندان شده است. دونالد بروس شیمی دان و رئیس مرکز مطالعات تکنولوژی های جدید اسکاتلند خاطر نشان می کند که مشکل اینجا است که این ذرات بسیار کوچک در کپسول ها به راحتی قادرند از غشای خونی دیوارۀ مغز و هم چنین دیوارۀ سلول ها که به طور معمول مواد دیگر امکان عبور از آنها را ندارند، عبور کنند. البته این امر به این معنا نیست که چنین فرآیندی لزوماً خطرناک است، اما مساله این است که هنوز تأثیرات آن به طور کامل مورد مطالعه و بررسی قرار نگرفته و ناشناخته است. دیوید بنت رئیس کمسیون اروپایی نانو بیوتکنولوژی در این باره می گوید: «با اینکه سیستم ایمنی بدن از بدو تولد می تواند با بسیاری از نانوذرات مضر برای بشر، مانند ذرات موجود در دود سیگار مقابله کند، اما این موضوع نباید باعث شود که ما بدون انجام تحقیقات گسترده بر روی اثرات ناشناختۀ نانو کپسول ها آنها را به بازار وارد کنیم.»



● ضرورت به کارگیری فن آوری نانو در علوم کشاورزی و صنایع غذایی

طبق آخرین گزارش سازمان ملل متحد، حدود ۸۰۰ میلیون نفر از جمعیت جهان دچار فقر غذایی هستند، شمار افراد قرار گرفته در زیر خط فقر (از نظر تامین انرژی مورد نیاز روزانه ی بدن) روز به روز در حال افزایش است.

جدید ترین پیش بینی ها حاکی از آن است که این آمار تا سال ۲۰۲۰ میلادی به رقمی بالغ بر یک میلیارد نفر خواهد رسید و این بدان معنا ست که حفظ نوع بشر در بلند مدت و نجات خیل عظیم انسان ها از خطر گرسنگی، نیازمند توجه ویژه ی متخصصان و سیاست مداران امروز جهان به توسعه ی پایدار و همه جانبه ی صنعت کشاورزی است.

همان طور که می دانید ورود نسل اول فن آوری ها به عرصه ی کشاورزی، در چند دهه ی گذشته منجر به وقوع انقلاب سبز و گذر از کشاورزی سنتی به کشاورزی صنعتی گردید، در این دوره افزایش چشم گیری در کیفیت و کمیت محصولات کشاورزی صورت گرفت که البته در کنار آن استفاده ی بی رویه از منابع، مشکلاتی را نیز در پی داشت.

اکنون با گذشت سال ها از وقوع انقلاب سبز و کاهش مجدد نسبت رشد تولیدات کشاورزی به جمعیت جهان، لزوم به کارگیری فن آوری های جدید در صنعت کشاورزی بیش از هر زمان دیگری آشکار است.

در این بین فن آوری نانو به عنوان یک فن آوری بین رشته ای و پیش تاز رفع مشکلات و کمبود ها در بسیاری از عرصه های علمی و صنعتی، به خوبی جایگاه خود را در علوم کشاورزی و صنایع وابسته آن به اثبات رسانیده است. فن آوری نانو کاربرد های وسیعی در همه مراحل تولید، فرآوری، نگهداری، بسته بندی و انتقال تولیدات کشاورزی دارد.

ورود فن آوری نانو به صنعت کشاورزی و صنایع غذایی متضمن افزایش میزان تولیدات و کیفیت آن ها، در کنار حفظ محیط زیست و منابع کره ی زمین می باشد.

در ادامه نگاهی دقیق تر به کاربرد های گسترده ی فن آوری نانو در هریک از زیر شاخه های صنعت کشاورزی داریم.



● کاربردهای نانو در زراعت

کشاورزی دقیق (خاص مکانی)

به طور کلی کشاورزی دقیق یک نوع نگرش جدید در مدیریت مزرعه است. امروزه با استفاده از نانو سنسورها مشخص می شود که هر قسمت کوچک از مزرعه به چه میزان عناصر غذائی و سم نیاز دارد و بدین وسیله از آلودگی محیط زیست جلوگیری کرده، سلامت محصولات و افزایش بازده اقتصادی راممکن می سازد.

نانو سنسور ها می توانند با کنترل دقیق و گزارش دهی به موقع نیازهای گیاهان به مرکز پردازش اطلاعات سیستم را در نگهداری محصولات یاری نماید.

ایجاد گل خانه های کم هزینه تر با هدف صرفه جویی در مصرف انرژی و دوام بیشتر در برابر رطوبت

ساختارهای نانویی می توانند گلخانه هایی در حجم کم اما انبوه پدید آورند که تقریباً با اندازه ای برابر ۱۰ درصد کل مزارع زیر کشت در حال حاضر، می توانند جمعیت کنونی جهان را تغذیه نمایند. در این صورت میلیون ها هکتار از زمین های کشاورزی به محیط های طبیعی برای سکونت حیوانات در سراسر جهان باز گردانده می شوند.



● کاربردهای نانو در اصلاح نباتات:

انتقال ژن های مورد نظر به سلول های گیاهی با استفاده از نانومواد

در این روش از سامانه ی رسانش نانوذرات طلای پوشیده با DNA یا RNA به داخل سلول استفاده می شود.

ساخت ابزارهای جدید برای بیولوژی سلولی و مولکولی

این ابزار ها جهت تعیین مولکول های خاص، شناسایی و جداسازی آن ها استفاده می شوند و کاربری بسیاری دارند که از این بین می توان به موارد زیر اشاره کرد ،

تکنولوژی و علم تولید مثل، اصلاح نژاد حیوانات و گیاهان، تبدیل ضایعات به انرژی و محصولات جانبی مفید و علم و تکنولوژی کودسازی

اصلاح بذر به شیوه اتمی



● کاربردهای نانو در تولید سموم و کود های موثر و کم خطر

ذرات سموم کشاورزی به وسیله عواملی از قبیل باد، وارد هوا شده و با ورود به سیستم تنفسی انسان، آن را در معرض انواع بیماری های استنشاقی قرار می دهد، تحولات نانوفن آوری، با افزایش میزان سود دهی و کاهش عوارض سموم کشاورزی، معضلات ناشی از این سموم را رفع می کند و آنها را به محصولاتی کاملاً مفید تبدیل می کند.

تولید سموم و کودهای شیمیایی با استفاده از نانوذرات و نانوکپسول ها

این نسل از سموم و کود ها قابلیت رهایش کنترل شده یا تاخیری، جذب و تاثیرگذاری بیشتر و سازگاری با محیط زیست را دارا هستند.

تولید کریستال های نانویی جهت افزایش کارایی استفاده از آفت کش ها

استفاده از کریستال های نانویی امکان کاربرد آفت کش ها با مقادیر (دوز) کمتر را فراهم می آورد و این یعنی به حداقل رساندن ورود این ترکیبات خطرناک به طبیعت.

تولید نانوکودها (Nanofertilizers)

این ترکیبات نانویی به سرعت و به صورت کامل جذب گیاه شده و به خوبی نیازها و کمبود های غذایی آن را مرتفع می سازد.

---

مطلب‌های دیگر از همین نویسنده در سایت آینده‌نگری:

منبع:

نسخه‌ی چاپی ارسال اين مطلب به دوستان

---

[نظر دهید]    [تعداد نظرهای ثبت شده در پیوند با این مطلب: 0] 

.

---