اطلاع از وضعیت آب و هوا در روزهای آینده موضوع بسیار مهمی است که گاهی می تواند به معنی مرگ و زندگی باشد.
امروزه با استفاده از فناوری های نوینی که در حوزه هواشناسی مورد استفاده قرار می گیرد می توان پیامدهای ناشی از وقوع باران های سیل آسا یا بارش برف های سنگین را تا حد زیادی کاهش داد.
پیش بینی وضعیت آب و هوا براساس اطلاعات دریافتی از منابع مختلف که شامل ابزارها و سیستم های نصب شده در مراکز زمینی، هوایی و دریایی است، انجام می شود.
اما به رغم کاربرد ابزارها و سیستم های پیشرفته ارتباطی در مراکز هواشناسی، تنها برای چند ساعت یا حداکثر چند روز آینده می توان وضعیت آب و هوا را پیش بینی کرد و پیش بینی پدیده های جوی برای دوره های زمانی بلندمدت امکان پذیر نیست.
با وجود این پیش بینی شرایط جوی می تواند نقش مؤثری در جلوگیری از مواجه شدن با پیامدهای ناگوار فجایع طبیعی داشته باشد و خسارات ناشی از آن را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.
سازمان جهانی هواشناسی به عنوان مرکز اصلی، اطلاعاتی را از مراکز مختلف مستقر در ایستگاه های هواشناسی زمینی، دریایی و هوایی در سطح دنیا جمع آوری کرده و اطلاعاتی را نیز به این مراکز ارسال می کند.
ایستگاه های زمینی در مقایسه با ایستگاه های دریایی و هوایی، در پیش بینی شرایط جوی سهم بیشتری را به عهده دارند.
در این ایستگاه ها فشار هوا، میزان رطوبت هوا، جهت و شدت وزش باد، ارتفاع و تراکم ابرها، قابلیت دید و میزان بارش اندازه گیری می شود. قایق ها، سکوهای شناور و زیردریایی ها، ایستگاه های هواشناسی دریایی هستند.
در این ایستگاه ها دمای آب، میزان شوری و غلظت آب و همچنین میزان بازتابش نور خورشید از سطح آب اندازه گیری و در نهایت همه این اطلاعات به مرکز هواشناسی ارسال می شود.
کشتی های اقیانوس پیما را نیز می توان از جمله ایستگاه های هواشناسی دریایی به شمار آورد. در این ایستگاه ها سرعت و جهت وزش باد و دمای آب و هوا به طور مرتب اندازه گیری و ثبت می شود.
اطلاعاتی که از طریق ایستگاه های دریایی ثبت می شود محدوده ای تا عمق ۲۰۰۰ متری را تحت پوشش قرار می دهد.
هواپیماها، ماهواره ها و کاوشگرهایی که عمق آب را اندازه گیری می کنند از جمله ایستگاه های هوایی هستند. یک ماهواره به تنهایی می تواند تمام سطح زمین را تحت پوشش قرار داده و رصد کند.
دستیابی به اطلاعات دقیق به متخصصان هواشناسی کمک می کند بلایای طبیعی مانند وقوع سیل و توفان را نیز پیش بینی کنند.
بالن های مخصوص سنجش هوا تا ارتفاعات ۱۵ هزار متری از سطح زمین صعود می کنند. این بالن ها دما، فشار و رطوبت نسبی هوا را در ارتفاعات و لایه های مختلف جوی اندازه گیری می کنند و اطلاعاتی را درباره سرعت و شدت وزش بادهای احتمالی ارسال می کنند.
هواپیماهای هواشناسی نیز می توانند تصاویری را از قطرات آب موجود در ابرها ثبت کنند. نسل جدید رادارهای داپلر که به عنوان ایستگاه های هواشناسی عمل می کنند، از دقتی چهار برابر دقت رادارهای داپلر معمولی برخوردارند.
ماهواره های هواشناسی تصاویری را ثبت می کنند که براساس آنها می توان وضعیت ابرها و بخار آب موجود در لایه های فوقانی جو را شبیه سازی کرد.
کاوشگرهایی که از هواپیماهای جت به طرف زمین پرتاب می شوند تا اعماق آب نفوذ کرده و خط سیری از خود به جا می گذارند که دربردارنده اطلاعاتی درباره سرعت، فشار و میزان رطوبت هواست.
اطلاعات دریافتی از این ایستگاه ها در مراکز هواشناسی در سطح دنیا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و براساس آن شرایط جوی برای چند روز آینده پیش بینی می شود.
در مدل های جوی جدیدی که براساس متغیرهای مختلف مانند میزان دما و رطوبت هوا، سرعت وزش باد و همچنین جابه جایی ابرها ارائه می شود، این امکان وجود دارد که بتوان با قطعیت بیشتری شرایط جوی را پیش بینی کرد.
در سال های اخیر، ایستگاه های هواشناسی در مقایسه با گذشته عمکرد بهتری داشته اند و این نشان می دهد استفاده از ابزارهای پیشرفته و روش های نوین می تواند نقش مهمی در پیشرفت علم هواشناسی داشته باشد.
Twitter
Google
Yahoo
Delicious
بالاترین
دنباله
نسخه‌ی چاپی
ارسال اين مطلب به دوستان