در دوره های مختلف زمانی همیشه بوده اند سیارک هایی که مسیرشان به سمت زمین کج شده است، ولی حتی امروزه که ما به مدد تکنولوژی های نو می توانیم حرکات آنها را مشاهده و پیش بینی کنیم، همچنان برای مقابله با این پدیده های خطرناک، راه حلی نداریم و باید دست به دامن ستاره بختمان شویم. سیارک های خطرناک، آن دسته از سیارک هایی هستند که عرضشان بیش از صد متر است و آنقدر به مدار سیاره ما نزدیک می شوند که حرکتشان یک تهدید تلقی می شود.
فاصله سیارک های خطرناک تا زمین کمتر از حدود ۸ میلیون کیلومتر (۲۰ برابر فاصله زمین تا ماه) است. آنها می توانند از سوختگی در لایه های جو جان سالم به در ببرند و در صورت رسیدن به زمین قادرند یک شهر را نابود کنند. در واقع آنها زیرمجموعه ویژه ای از خانواده بزرگ سیارک ها و خرده سیارک ها هستند سازمان فضایی آمریکا (ناسا) طی پروژه نئو وایز (neowise) به بررسی سیارک هایی می پردازد که در گروه سیارک های خطرناک قرار می گیرند. محققان این پروژه تعداد آنها را حدود۵ هزار سیارک تخمین می زنند. در پروژه وایز حدود ۱۰۷ سیارک شناسایی و شبیه سازی شده اند. ولی نکته تاسف بار این است که طبق نظر دانشمندان، کاوش های فضایی فقط ۲۰ درصد سیارک های خطرناک را شناسایی کرده است.
● به دام انداختن سیارک های تنبل
لیندی جانسون، مجری طرح رصد سیارک های نزدیک به زمین در ناسا می گوید: «آنالیزها نشان می دهد ما شروع خوبی در یافتن آن دسته از سیارک هایی که واقعا برای سیاره زمین خطرآفرین هستند داشتیم، اما تعداد بسیار زیادی از سیارک ها هم هستند که هنوز پیدا نشده اند و یافتن همه آنها نیازمند تلاش های منظم در چند دهه آینده است. نتایج بررسی ها نشان می دهد خوشبختانه، سیارک های خطرناک نسبت به سایر سیارک ها و خرده سیارک ها تمایل کمتری به انحراف از مدار دارند. آنها در مدارشان به دور خورشید اکثرا ثابت و بدون تغییر مسیر حرکت می کنند. این عدم انحراف به انجام مأموریت های رباتیک یا حتی انسانی کمک می کند تا طی این مأموریت ها بتوان روی آنها فرود آمد، برخاست یا حتی در صورت لزوم، آنها را خرد یا مسیرشان را منحرف کرد.»
نکته دیگری که دانشمندان طی پروژه وایز دریافتند، این بود که سیارک های خطرناک نسبت به سایر سیارک ها روشن تر هستند، حتی با این که ممکن است از آنها کوچک تر هم باشند. این ویژگی ها به دانشمندان کمک می کند سیارک های تهدیدکننده زمین را بخوبی بشناسند. جنس بیشتر آنها از فلز و سنگ هایی مانند گرافیت است و همین باعث می شود به آسانی از شر جهنمی که اتمسفر زمین برایشان آماده کرده، بگریزند و به سطح برسند. اخیرا توسط پلانتری ریسورسز (Planetary Resources) اعلام شد برخی سیارک ها حاوی مقادیر عظیمی از فلزات گرانبها هستند. پس احتمالا در سالیانی نه چندان دور شاهد ایجاد شدن معدن های فلزات فضایی خواهیم بود. پروژه وایز می تواند اطلاعات مفیدی از سیارک های حاوی فلزات گرانبها را که قابل دسترسی آسان هستند در اختیار شرکت های فضایی معدنکار قرار دهد. چگونگی استخراج فلزات از سیارک ها و برگرداندن آنها به زمین، موضوعی است که با توجه به فناوری های امروزه، قابل بحث است. اما درباره چگونگی استفاده از منابع سیارک ها هنوز حرف و حدیث های حقوقی فراوانی وجود دارد. پس بررسی سیارک های گرانبها و یافتن اطلاعات هرچه بیشتر از آنها بهتر است به حال خود رهایشان کنیم و سراغ آنها و منابع شان را نگیریم.
Twitter
Google
Yahoo
Delicious
بالاترین
دنباله
نسخه‌ی چاپی
ارسال اين مطلب به دوستان