خاطرات خواندنی ویکتور گارباتکو، یکی از پیشتازان فضا
این روزها دیگر همه شغلی به نام کیهان نوردی یا همان فضانوردی را خوب می شناسند و با سختی ها و لذت های آن آشنا هستند. اگر شما امروز قصد فضانورد شدن داشته باشید راه های بی شماری پیش رویتان قرار دارد، اما اگر به ۵۰ یا ۶۰ سال پیش برگردیم مردم اصلا نمی دانستند فضانوردی چه هست. من که سال ها فرصت دوستی با کیهان نوردان درجه یک شوروی سابق را داشته ام از خیلی از آنها درباره چگونگی فضانورد شدنشان سوالاتی پرسیده ام که به نظرم یکی از شیرین ترین پاسخ ها، متنی است که در ادامه خواهید خواند.
ویکتور گارباتکو یکی از پیشتازان فضاست. او از گروهی به شمار می رود که گاگارین هم در آن عضو بود یعنی نخستین کیهان نوردان شوروی سابق. او با وجود سن بالا، توانسته است سلامتی خود را کاملا حفظ کند و سرحال و با نشاط همچنان در محافل علمی و دانشگاهی فعالیت داشته باشد. سال قبل از او دعوت کردم به ایران بیاید و او هم پذیرفت که یک هفته ای در کشور ما مهمان ماهنامه آسمان شب باشد.
زمانی که او و ۱۹ نفر دیگر ازجمله گاگارین برای سفر به فضا انتخاب شدند، هنوز ذهنیت درستی در دنیا، از شغلی به اسم فضانوردی وجود نداشت. به همین دلیل وقتی آزمایش های پزشکی روی این گروه انجام می شد، آنها خودشان هم نمی دانستند قضیه از چه قرار است. گارباتکو در مورد آن دوره می گوید: سال ۱۹۵۹ رئیس بخشی که در آنجا کار می کردم مرا به دفترش احضار کرد و گفت باید برای معاینه پزشکی، خودم را به بیمارستان ارتش معرفی کنم. خیلی تعجب کردم چون من در آن موقع جزو فعال ترین و سالم ترین خلبان ها بودم. در بیمارستان مرا خیلی دقیق معاینه کردند. مدتی بعد، یک بار دیگر به دفتر فرمانده احضار شدم و به من گفتند باید خودم را به بیمارستان نیروی هوایی در مسکو معرفی کنم. در آنجا هم معاینه شدم. چند روز بعد به من اطلاع دادند برای معاینه دقیق تر باید در بیمارستان بستری شوم. من دلیل این همه بررسی را نمی دانستم. در اتاقی که بستری بودم با ستوان جوان و خوش چهره ای هم اتاق و آشنا شدم که خودش را این طور معرفی کرد: یوری الکسیویچ گاگارین!
کم کم تعداد ما زیادتر شد و بالاخره یک روز، اتوبوسی جلوی در بیمارستان ایستاد و به ما گفتند سوار آن شویم. ما ۲۰ نفر بودیم. ما را به یک پادگان نظامی بردند. همه ما را به اتاقی راهنمایی کردند و پس از چند دقیقه، چهار نفر از افسران بلند پایه وارد شدند و پشت میز و روبه روی ما نشستند. یکی از آنها شروع به صحبت کرد و خطاب به ما گفت: شما برای پرواز با یک دستگاه جدید بلند پرواز انتخاب شده اید. این پرواز می تواند خطرناک باشد به همین دلیل لازم است شما خودتان انتخاب کنید که آیا علاقه مند به این کار هستید یا نه.
همه ما بلافاصله جواب مثبت دادیم. آنها به ما تبریک گفتند و اعلام کردند فرم های مربوطه را پر کنیم. زیر قسمتی از این فرم ها، به عنوان نکته مهم، خط کشیده شده بود:
از این لحظه، تمام اطلاعاتی که به شما داده می شود جنبه کاملا سری دارد و حق ندارید درباره آن با هیچ کس صحبت کنید.
چند روز بعد ما فهمیدیم که «وسیله جدید بلند پرواز» که به ما درباره آن گفته بودند، نه هواپیما بلکه یک ناو فضایی خواهد بود. به این ترتیب سال ۱۹۶۰ توانستم آزمون های گوناگون و سخت فضانوردی را پشت سر گذاشته و از بین چند هزار نفر، یکی از آن ۲۰ نفری باشم که برای سفر به فضا انتخاب شدند.
● درباره ویکتور گارباتکو
ویکتور گورباتکو ۱۳ آذر (دسامبر) ۱۳۱۳ خورشیدی در کراسنادار روسیه به دنیا آمد. سال ۱۳۳۱ وارد مدرسه هوانوردی روستف شد و سال ۱۳۳۵ فارغ التحصیل شده و به نیروی هوایی شوروی پیوست.
وی توانست امتحان های گوناگون علمی و عملی را پشت سر گذاشته و از بین چند هزار نفر، یکی از ۲۰ نفری باشد که برای فضانورد شدن انتخاب شدند و اینچنین شد که دوره ۹ ساله آزمون ها و تمرین های سخت او آغاز شد.
سال ۱۳۴۸ خورشیدی گارباتکو اولین پرواز خود را با سایوز ۷ همراه ولکف و فیلیپچنکو به مدت ۱۱۸ ساعت و ۴۲ دقیقه انجام داد. سفر بعدی وی با سایوز ۲۴ به همراه گلازکف سال ۱۳۵۶ انجام شد که ۴۲۵ ساعت و ۲۳ دقیقه طول کشید. گورباتکو و همسفرش طی این مدت در سالیوت ـ ۵ به پژوهش مشغول بودند. سومین ماموریت فضایی وی با سایوز ۳۷ دوم مرداد ۱۳۵۹ آغاز شد. در این پرواز، فام توآن کیهان نورد ویتنامی وی را همراهی می کرد. سفر این دو در مدار زمین ۱۸۸ ساعت و ۴۲ دقیقه به طول انجامید.
Twitter
Google
Yahoo
Delicious
بالاترین
دنباله
نسخه‌ی چاپی
ارسال اين مطلب به دوستان