در آخرين بحثي كه با عنوان «كانون تفكر در گستره ICT» در اين ستون ارايه شد، به لزوم تشكيل اين نهادهاي علمي و اجتماعي در حوزه فناوري اطلاعات و ارتباطات تاكيد كردم.
حال به نوع فعاليتها و تركيبي كه بايد براي انـجام اين فـعاليتها به كار گـرفته شـود، اشـاره مـيكـنم: بر اين اساس، فعاليتهاي كانون تفكر عبارتند از: 1- آينده انديشي 2- پژوهش راهبردي يعني برنامهريزي استراتژيك 3- ايدهپردازي و تحليل 4- ارايه راهحلهاي اثربخش و 5- همفكري با مديران كه به طور خلاصه از آن با عنوان سياستپژوهي تعبير ميكنيم.
منتهي نه پژوهش به معناي مرسوم و مصطلح، بلكه سياست پژوهي كه بيشتر با ايدهپردازي و تجزيه و تحليل همراه است.
در ابتداي اين نوشته، بار ديگر بر اطلاق نهاد علمي و اجتماعي به كانون تفكر تاكيد شد.
بنابر اين تعريف، كانون تفكر نهادي است كه داراي دو وجه علمي و اجتماعي است، يعني از طرفي مانند مركز پژوهشي است و از طرفي مانند يك مركز اجتماعي، نتايج فعاليتش به مقاله يا گزارش علمي منتهي نميشود، مرحله دوم از اينجا شروع ميشود كه مرحله اجتماعي است.
در حقيقت كانون تفكر خودش را موظف ميداند كه ايدههايي را كه به وجود آمده، به مخاطب برساند.
اين يك رساندن ساده نيست! ممكن است ميزگردهايي مرتبط با بحث با حضور مديران تشكيل دهد، يا در رسانهها و يا در جلسههاي خصوصي با مديران ارشد، وزيران و... مطرح كند. و خلاصه اينكه اين فعاليتها را آن قدر انجام دهد تا مطمئن شود كه آن يافته سياستپژوهي به جايي كه بايد بر مبناي آن عمل شود، رسيده است.
بنابراين كانون تفكر با اين تعريف هم ميتواند دولتي يا غيردولتي باشد و در زمينههاي متعدد اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي، علمي و فناوري فعاليت كند.
بر مبناي كاركردي كه براي كانون تفكر قائل شديم، دو گونه از افراد براي فعاليت در آن لازم است.
اول افرادي كه در موضوعي كه كانون تفكر ميخواهد كار بكند، متخصص باشند. يعني علم و تئوري موضوع را بدانند و استاداني بنابر زمينه بحث وجود داشته باشند كه تئوري حل موضوع را بدانند، يعني انديشه بشري را به صورت نظري درك كرده باشند و دوم، افرادي كه تجربه وسيعي در موضوع دارند.
تركيب مناسبي از اين دو دسته افراد مجرب و عالم، ميتوانند كانون تفكر تشكيل دهند و صد البته كه بايد در كنار اينان، دانشپژوهان جوان نيز قرار گيرند.