نویسنده: مارتین شولز، رییس پارلمان اروپا
مترجم: مریم رضایی
منبع: پراجکت سندیکیت
سخنرانی دیوید کامرون در لاهه هلند را که یک بار به تعویق افتاد و خیلی‌ها منتظر آن بودند، می‌توان نقطه عطفی در موقعیت این کشور در اتحادیه اروپا دانست.
کامرون در این سخنرانی در نهایت اعلام کرد که عضویت کشورش در اتحادیه را به همه‌پرسی خواهد گذاشت تا مردم در مورد آن تصمیم بگیرند. هر اقدامی که بریتانیا برای بازگرداندن قدرت از اتحادیه اروپا به کاخ وست مینستر انجام دهد، به مذاکره‌ای طولانی و طاقت فرسا منجر خواهد شد. تجربه‌های قبلی نشان داده که مباحثات داخلی در مورد اختیارات قانون اساسی – به خصوص با تمرکز بر مسائل سیاسی - می‌تواند توجه‌ها را از مسائل بسیار مهم‌تر در مورد رشد اقتصادی و اشتغال دور کند.
تلاش بریتانیا برای بازبینی بخش‌های اصلی بدنه قانون اتحادیه اروپا و انتخاب قسمت‌هایی که مورد تصویب و تایید مقامات این کشور باشد، می‌تواند عواقب خطرناکی داشته باشد. در واقع، این کار می‌تواند به از هم پاشیدگی و تکه‌تکه شدن قانون اتحادیه اروپا و در نهایت فروپاشی کل اتحادیه منجر شود. به هر حال، بازپس گیری اختیارات از اتحادیه اروپا ممکن است به ظاهر جذاب باشد، اما روند طولانی و پیچیده‌ای را دربر‌خواهد داشت، بدون اینکه تضمین کند نتیجه مطلوبی به دست خواهد آمد.
حال چه بازپس گیری اختیارات مطرح باشد و چه خروج از اتحادیه اروپا، شرایط به گونه‌ای است که دولت و مردم بریتانیا باید در مورد آن تصمیم بگیرند. اما این عقیده وجود دارد که عضویت کامل بریتانیا هم به نفع خود این کشور است و هم به نفع اروپا.
بازار واحد اتحادیه اروپا برای اقتصاد بریتانیا بسیار مفید خواهد بود و اتحادیه همچنان بزرگترین شریک تجاری بریتانیا باقی خواهد ماند و تقریبا 50 درصد صادرات این کشور را تشکیل خواهد داد.
در شرایط جهانی‌سازی، به نفع بریتانیا نیست که به یک عضو درجه دو اتحادیه اروپا تنزل کند، چراکه این امر فقط به تضعیف نفوذ این کشور در اروپا و اطراف آن منجر می‌شود. دوستان بریتانیا مطمئنا این موضوع را به خوبی می‌دانند. در روزهای اخیر، آمریکا هشدار داده که امکان برگزاری همه پرسی در بریتانیا، به این معنی است که این کشور به سوی درونی شدن گام برمی دارد، در حالی که «اندا کنی»، نخست وزیر ایرلند، گفته که خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا می‌تواند «فاجعه» باشد.
شخصیت‌های برجسته اقتصادی بریتانیا نیز به دیوید کامرون هشدار داده اند که اگر وی به دنبال مذاکره مجدد برای عضویت در اتحادیه اروپا باشد، به طور ناخواسته اقتصاد بریتانیا را با ریسک بی‌ثباتی مواجه می‌کند.
این روزها یکپارچگی در میان کشورهای حوزه یورو عمیق‌تر و سریع‌تر شده است، البته نه از روی تفکر و تعقل، بلکه صرفا از روی اجبار. بریتانیا ترجیح داده که عضو این اتحادیه پولی نباشد که دلیل واضح آن عدم تمایل به داشتن ارز واحد بوده است. بنابراین، با اینکه دولت کامرون از یکپارچگی بیشتر کشورهای حوزه یورو حمایت کرده، اما حوزه یورو نمی‌تواند از خارج از اتحادیه و بر اساس منافع بریتانیا شکل بگیرد و مدیریت شود. بریتانیا در موقعیتی قرار ندارد که دیگر کشورهای عضو را از اتحاد بیشتر و یکپارچگی منع کند، چراکه تمایل سیاسی بیشتر این کشورها این است که رو به جلو حرکت کنند. در واقع، مذاکرات سال گذشته در مورد «معاهده مالی»، باید دشواری اعمال این رای‌گیری به اصطلاح ملی را برای
دیوید کامرون روشن می‌کرد.
با این حال، بریتانیا در طراحی سیاست‌های کلیدی اتحادیه اروپا، از جلمه اقداماتی که در رابطه با بازار واحد، کمک‌های مالی توسعه ای، تجارت و تغییرات آب و هوایی صورت گرفته، نقش مهمی ایفا کرده است. نقش مدیریتی بریتانیا در این حوزه‌ها بسیار باارزش بوده و در صورتی که این کشور تصمیم بگیرد از اتحادیه خارج شود، این تلاش‌ها نیز کاملا از بین می‌روند. مثلا در حوزه قضایی و امور داخلی، بریتانیا تاکنون نقشی کلیدی در شکل دادن به سیاست‌های اتحادیه اروپا داشته، به طوری که همه اعضا باید این سیاست‌ها را در مدت کمتر از دو سال اتخاذ کنند.
اما به نظر می‌رسد دولت کامرون خود را آماده کرده تا به طور کامل از این سیاست‌ها صرف‌نظر کند. مطمئنا نمی‌توان انتظار داشت که سازمان‌ها و نهادهای مربوط به اتحادیه اروپا و 26 کشور دیگر عضو اتحادیه منتظر بمانند تا بریتانیا از بیش از 130 اقدام این‌چنینی
صرف نظر کند و بعد تعدادی از آنها را که مناسب با «منافع ملی» خود باشد، دوباره انتخاب کند.
تلاش برای بازپس گیری اختیارات از اتحادیه اروپا ممکن است در رسانه‌های بدنام بریتانیا و بخش‌هایی از حزب محافظه کار این کشور به خوبی نشان داده شود، اما اینکه در بلند مدت به نفع این کشور باشد، جای سوال دارد.
اتحادیه اروپا فراتر از مجموعه قوانینی است که بازارهای داخلی اتحادیه و نهضت آزاد کالاها، خدمات، سرمایه و مردم را اداره می‌کند. اتحادیه پروژه‌ای تاریخی و بی همتا است که قاره اروپا را متحد کرده است. کشورهای عضو با اراده خود در این اتحادیه گرد هم جمع شده اند، چون معتقدند در کنار یکدیگر، قدرتمندتر خواهند بود. به نظر می‌رسد نقش بریتانیا در کمک به هدایت این اتحادیه، هم به نفع اروپا است و هم به نفع خود این کشور.
کامرون به دلایل داخلی و تاکتیکی، بازی خطرناکی را در پیش گرفته است. وقتی او اعلام می‌کند که کشورش تلاش می‌کند عضو اتحادیه باقی بماند، می‌توان حرف او را باور کرد. اما این روزها می‌توان کامرون را به یک شاگرد ساحر تشبیه کرد که نمی تواند نیروهایی را که خودش با سحر به وجود آورده مهار کند؛ نیروهایی که می‌خواهند بریتانیا به دلایل ایدئولوژیک اتحادیه اروپا را ترک کند و این موضوع به ضرر مردم این کشور است.
اول ژانویه 2013، چهلمین سالگرد عضویت بریتانیا در اتحادیه اروپا بود. پیش‌بینی می‌شود اهمیت اتحادیه حتی در 40 سال آینده بیشتر شود. به همین دلیل توصیه می‌شود بریتانیا در اتحادیه بماند تا شکل‌دهی آینده خود را به طور کامل تضمین کند.
Twitter
Google
Yahoo
Delicious
بالاترین
دنباله
نسخه‌ی چاپی
ارسال اين مطلب به دوستان