فرانسیس بیكن فیلسوف انگلیسی در قرن هفدهم میلادی در كتاب مشهور خود بنام «آتلانتیس نو» سرزمینی را به خوانندگان خود معرفی كرد كه مردمان آن از چنان تمدن و تكنولوژی برخوردار بودند كه انگلستان متمدن آن روزگار از آن بی بهره بود.


در سرزمین افسانه ای بیكن كه فرسنگ ها دورتر از جزیره بریتانیا بود مردمان آتلانتیس قادر بودند همچون پرندگان در آسمان به پرواز در آیند. آنها از كشتی هایی برخوردار بودند كه در زیر آب اقیانوس ها حركت كرده و از وسایلی بهره می بردند كه صدای آنان را تا فواصل دور منعكس می كرد.


و همه اینها در حالی بود كه انگلستان قرن هفدهم هنوز صاحبان بی رقیب دریا بودند. با این همه كتاب بیكن فرصت انتشار در زمان حیات این فیلسوف و سیاستمدار نامدار انگلیسی را نیافت و یك سال بعد از مرگ وی یعنی در سال ۱۶۲۷ میلادی منتشر شد.


البته بیش از بیكن هم لئوناردو داوینچی در ارتباط با پرواز انسان، ماشین های پرنده و سلاح های مدرنی كه قرنها بعد ساخته شدند پیشگویی هایی داشت ولی اهمیت كار بیكن در این نكته بود كه وی با ظرافت تمام تمامی تحولات و پیشرفت های زندگی آینده بشر در همه زمینه ها زندگی انسان در یك سرزمین افسانه ای را به تصویر كشیده بود.


در اواخر قرن نوزدهم میلادی نوبت به ژول ورن فرانسوی رسید تا آمیزه گری های مشهور خود را در قالب رمانهای شیرین و جذاب بیان كند.


ژول ورن بزرگترین نویسنده ای است كه سبك نگارش داستان های علمی –تخیلی را پایه گذاری كرد از آغاز جوانی می گفت كه قصد دارد درباره شور و هیجان ماجراهای دل انگیز علمی بنویسد پیوسته مطالعه می كرد و در ریاضی و جغرافیا و ستاره شناسی اطلاعات بسیار داشت عاشق سفرهای دریایی بود و می گفت:نمی توانم شاهد و ناظر رفتن یك كشتی بزرگ از بندرگاه باشم. بدون آنكه همه وجودم به دنبال آن روان نشود.


ژول ورن معتقد بود علم نباید از اخلاق سریعتر پیش رود و در داستان هایش مسائل انسانی را در كنار مسائل علمی مطرح می كرد.


ژول ورن در كتاب سفر به اعماق زمین (۱۸۶۴) اعماق زمین را جستجو كرد و در كتاب از زمین تا ماه (۱۸۶۵) مردم را در داخل محفظه ای به ماه فرستاد و در زیر دریایی جالب ناتیلوس، اقیانوس های زمین را پیمود زیر دریایی ای با فرشها و لوسترهای كریستالی و كاپیتانی نیمه مجنون به نام (نمو) كه قبلاً مهارجه بود این سفر در كتاب ۲۰۰۰۰ فرسنگ زیردریا (۱۸۶۹) انجام شد سپس همان كار را در هوا و در كتاب «ارباب هوا» انجام داد كه در آن مهندس رویو در سفینه ایی هوایی به نام آلباتروس به دور دنیا چرخید این سفینه از هوا سنگین تر بود و ۷۴ دكل ملخ دار داشت.