تیم برنرز -لی: به نظر من شبکه های اجتماعی اینترنت هنوز در دروان نوزادی هستند
تیم برنرز- لی 20 سال پیش شبکه وب را اختراع کرد. از آن زمان او جزو افراد اصلی ی بوده که معیارها گسترش این شبکه را تعيين و زمينه های ایجاد شبکه جهانی را فراهم کرده اند. او در عین حال یکی از مدیران «بنیاد شبکه جهانی وب» است که به استفاده جهانی تر از این شبکه کمک می کند.
در مصابحه با تیم برنرز- لی دو گروه سئوال مطرح شده است. گره اول مربوط به احساس مردم به هنگام استفاده از نت است و گروه دوم سئوالها مربوط به تاثیر وب بر کشورها و سانسور شبکه اینترنت است.
به نظر شما نسلی که با اینترنت بزرگ شده است به نسبت نسلهای قبلی متفاوت فکر می کند.
خوب کاملا مشخص است که حتی نسلهای قبلی که بدون اینترنت کار خود را آغاز کرده اند اکنون با استفاده از اینترنت به شکل دیگری کار می کنند. در دوران گسترش اینترنت هر گاه کسی به چیزی یا اطلاعاتی نیاز دارد می رود به سراغ کامپیوتر و شبکه اینترنت را جستجو می کند چون همه ما فکر می کنیم که همه چیز در اینترنت قابل دسترسی است. اکنون برخی از محققان می گویند که در تحقیقات جدید مشخص شده که مردم کمتر از گذشته از حافظه خود استفاده می کنند. من دراین مورد چیزی نمی دانم ولی در مورد خود من این حقیقتی است که به کامپیوتر و اینترنت دستیار و نیروی کمکی من هنگام کار است.
فکر می کنید که شبکه های اجتماعی اینترنت نحوه تماس و رابطه انسانها را تغییر می دهند؟ فکر نمی کنید که این پیشرفت منطقی در رسالت اینترنت است؟ در حقیقت رسالت اینترنت از اساس ایجاد تماس بین مردم و تغییر مناسبات بین انسانها بود، درست است؟
به نظر من اینترنت جنبه های متفاوتی دارد. درست است که یکی از این جنبه ها ایجاد تماس بین مردم است ولی خود این شامل نکات مختلفی است که یکی از آنها تماس با دوستان است. به نظر من شبکه های اجتماعی اینترنت هنوز در دروان نوزادی هستند، به عنوان مثال برای تبادل عکس و فیلم و یا با خبر شدن از برنامه های دوستان و یا قرار گذاشتن با دوستان است. ولی در عالم واقعیت زندگی من و بسیاری دیگر پیچیده تر از این حرفهاست. من می خواهم با گروهای مختلف و براساس مبانی مشترک متفاوتی تماس داشته باشم، به همین خاطر من معتقدم که در دراز مدت مسئله از برقراری تماس با دوستان فراتر خواهد رفت و عرصه های پیچیده تری را در بر خواهد گرفت. مطمئن نیستم که هنوز در آن حالت هم به آنها شبکه های گروهی و اجتماعی خطاب کنیم ولی قدر مسلم این است که عرصه ها ، انگیزه ها و موتور های اجتماعی بیشتری را در این مجموعه جای خواهیم داد. یکی از این عرصه ها می تواند سازماندهی و تقسیم کار بین کارمندانی باشد که برای یک موسسه یا روی یک پروژه مشخص کار می کنند.
در مورد مسائل مهم و سرنوشت سازی مثل تغییرات جوی زمین، فکر می کنید که اینترنت با توجه به امکان اشتراک اطلاعات و برقراری تماس می تواند به یکی از راههای موثر برای برخورد با مسائل بزرگ بشریت بدل شود؟
به نظر من نقش اینترنت در این زمینه ها به خودی خود کافی نخواهد بود ولی مسلما نقش مهم و ضروری ایفا خواهد کرد. به نظرم در زمینه هایی مثل کشف شیوه کار مغز انسان، فهمیدن جزییات آلزایمر و یا سرطان و درک مشکلات کره زمین اینترنت نقش مهمی ایفا خواهد کرد. درک تمام جزییات تغییرات کره زمین به اطلاعات فراوان و بعد تحلیل این اطلاعات نیاز دارد تا مشخص شود که در دراز مدت ما چه باید بکنیم. این در گرو جمع آوری حجم عظیمی از اطلاعات است.
در عین حال ایده های خام و اطلاعات فراوانی در ذهن همه ما وجود دارد که می تواند به حل مشکلات کمک کند. بنابراین قدرت شبکه سازی و جمع آوری و طبقه بندی اطلاعات که دراینترنت وجود دارد می تواند نقش بسیار ضروری ایفا کند.
در مورد شبکه سمانیک اینترنت یا شبکه تماس اطلاعاتی به ما توضیح بدهید، توانایی های این نوع شبکه در چیست؟
برنرز - لی: نقش اینترنت در این زمینه ها به خودی خود کافی نخواهد بود ولی مسلما نقش مهم و ضروری ایفا خواهد کرد
خیلی ساده، شبکه اینترنتی که بر اساس تماس اطلاعاتی کار می کند شبکه ای است که تمام داده ها یا اطلاعات روی آن قرار دارد و تمام مدارک را شامل نمی شود. به عنوان مثال نامه ای که شما به دوستی می نویسید یک مدرک است ولی تقویم شما روی کامیپوتر یک مجموعه داده های اطلاعاتی است.
نحوه کار داده های اطلاعاتی متفاوت است. مثلا شما به سادگی می توانید تمام اطلاعات و داده های موجود در تقویم سایر دوستان و یا اطلاعات موجود در تقویم هر موسسه علمی، ورزشی و یا هر گونه فعالیت دیگر را جمع آوری کرده و به تقویم خود بسپارید. و این تقویم با ارائه یک برنامه کامل روزانه یا هفتگی تمام فعالیتها و امکان شرکت شما در آنها را برایتان طبقه بندی و مشخص خواهد کرد. تمام اینها براساس رفت و آمد و شراکت داده های اطلاعاتی انجام می شود.
اما گروه دیگری از اطلاعات موجود در پهنه اینترنت در مدارک طبقه بندی و حفظ می شوند. مثلا نتایج تحقیقات علمی را نمی توان مثل داده های تقویم از یک تقویم دیگر استخراج کرد. این مدارک معمولا در فرم های متعارف بایگانی مثل پی . دی . اف ضبط می شوند. بنابراین شما می توانید آنرا چاپ کنید ولی نمی توانید به سادگی اطلاعات آنرا استخراج کرده و بررسی کنید. به نظر من این مسئله باعث محدودیت شدید جامعه علمی و فعالان عرصه های اقتصادی شده است.
در حالتی که کاربران اینترنت بتوانند به مدارک حاوی اطلاعات تحلیلی نیز دسترسی داشته باشند خواهند توانست سئوالات جدی تر و عمیق تری را مطرح کرده و به نوبه خود پاسخ های کارسازتری نیز دریافت کنند. بنابراین شبکه اطلاعاتی اینترنت در مورد تحلیل و استفاده مجدد اطلاعات بسیار کارسازتر است.
روحیه ای که باعث راه اندازی اینترنت شد چگونه بود؟
رسالت شبکه اینترنت در آغاز مثل این بود که کسانی که روی آن کار می کنند از ساعات خواب خود می گذرند و یا ساعات اضافی را د رمحل کار می ماندند و خوشحال بودند که توانسته اند یک سرور جدید را نصب کنند. در آغاز کار کسانی که روی راه اندازی و گسترش اینترنت کار می کردند فکر می کردند که فکر و ایده بسیار خوبی است. البته ما آزمایشهای بسیاری انجام دادیم که فکر می کردیم ایده های جالبی باشند ولی بعدا معلوم شد که هیچ ارزش و کارایی نداشتند. بنابراین باید به اینترنت که در آغاز کار یک ايده عالی بود ارزش گذاشت.
کسانی که در آغاز کار این تحول بزرگ را شروع کردند معتقد بودند که سایرین نیز به همین شکل مثبت و وفادارانه با این پدیده جدید برخورد خواهند کرد. در آن زمان راه اندازی اولین تارهای شبکه اینترنت مثل اختراع و ساختن اولین تلفن بود. ولی مشکل این بود که عده معدودی تلفن داشتند و تا زمانیکه این وسیله عمومی نشود کارایی خود را نشان نمی دهد. بنابراین همه ما سعی می کردیم به هر شکلی از وقت وابتکار خود مایه بگذاریم و مطالب و اطلاعات جدید و بیشتری را روی شبکه قرار دهیم تا این شبکه ارزش دسترسی به آنرا داشته باشد. هنوز هم همین روحیه وجود دارد. هنوز هم بسیاری معتقدند که اطلاعات موجود روی شبکه اینترنت چندان زیاد نیست و بنابراین می کوشند بر حجم آن و در نتیجه ارزش اینترنت بیافزایند.
فکر می کنید وجود اینترنت نشانه ای مثبت از ذات و طبیعت آدمی است؟
برنرز - لی: هر کسی می تواند هر نوع محصولی را چه خوب و چه بد و حتی آشغال روی شبکه اینترنت قرار دهد
روحیه و طبیعتی که من از پایه گذاران و اولین نسل توسعه دهندگان اینترنت به یاد دارم بسیار آزادمنشانه و سخاوتمندانه بود. تمام این افراد به خوبی با یکدیگر همکاری می کردند و یکدیگر را تشویق می کردند. این نسل و گروه سرشار از هیجان و پشتکار بود و واقعا از پیشرفت و همکاری برای پیشرفت لذت می بردند. فکر می کنم که روحیه همکاری و مشارکت برای بسیاری از ما انگیزه اصلی بود. و این در شرایطی بود که بسیاری از پایه گذاران و پیشروان اینترنت به دلیل محدودیت های این شبکه در ان زمان هر کدام باید در محلی بسیار دور از یکدیگر کار می کردند. ولی مسلما داشتن تماس از طریق ای میل و بعد برقراری تماس از طریق تارهای اولیه شبکه اینترنت در این همکاری و روحیه مشارکت نقش مهمی داشت.
آیا شما فکر می کنید که شبکه اینترنت واقعا انعکاسی از ما انسانها است؟
از نگاه فنی و تکنولوژی شبکه اینترنت قاعدتا باید یک صفحه سفید و خالی باشد. شبکه اینترنت به خودی خود نباید کسی را مجبور کند که از یک نوع مصالح و اطلاعات خاص استفاده کرده و یا به دنبال استفاده از بخشهای خاص این شبکه برود. در حقیقت اینترنت فی النفسه نباید کسی را مجبور به انجام کاری بکند، حتی اگر این کار مفید و مثبت باشد.
هر کسی می تواند هر نوع محصولی را چه خوب و چه بد و حتی آشغال روی شبکه اینترنت قرار دهد. اینترنت درست مثل یک صفحه کاغذ سفیدی و خالی است . بنابراین وقتی که می بینیم انبوهی از مطالب جالب و در کنار آن انبوهی آشغال روی شبکه اینترنت هست مسئول این وضعیت خود ما هستیم. این خود بشریت است و این چیزی است که بشر انجام می دهد.
معمولا مرز بین مطالب و اطلاعات درست و جالب با مطالب آشغال را علوم تعیین می کند. ولی گاهی اوقات تعیین این مرز می تواند به نگاه و سلیقه افراد بستگی داشته باشد. بنابراین مسئول هر آنچه که روی شبکه اینترنت وجود دارد خود بشر است. هر کسی که فکر می کند بخشهایی و یا عرصه هایی از مطالب موجود روی اینترنت ناقص است و لازم است بهبود یابد باید برود واین کار را انجام دهد. باید برود و مطالب را بهبود بخشد، باید برود و لینک ها را بهتر کند و باید برود و صفحات و وبلاگ ها را بهتر کند.
بنابراین هر گاه کسی در مورد مطالب موجود در اینترنت گلایه و شکایت می کند من به دو نکته اشاره می کنم: اول اینکه شما مجبور نیستید مطالب آشغال را بخوانید و می توانید فقط دنبال چیزهایی بروید که از نظر شما مفید و ارزشمند است ، و نکته دوم اینکه شما همیشه می توانید با مشارکت و کمک خود این وضعیت را بهبود بخشید. بنابراین من معقتدم که هم تکنولوژی اینترنت و هم روش برخورد جامعه با آن مهم است چون به مردم اجازه می دهد که با مشارکت خود نتیجه کار را بهتر کنند.
Twitter
Google
Yahoo
Delicious
بالاترین
دنباله
نسخه‌ی چاپی
ارسال اين مطلب به دوستان