مروری بر انواع روش های اتصال به اینترنت و فن آوری های نو
هر روز که می گذرد سرعت دسترسی به اینترنت در سراسر جهان افزایش می یابد. با افزوده شدن خطوط ارتباطی جدید به بستر اصلی اینترنت، این شبکه عظیم ساعت به ساعت گسترش پیدا می کند و انتقال اطلاعات به وسیله آن سهل تر می شود. اما میزان استفاده کاربر از سرعت اصلی اینترنت وابسته به سرعت دسترسی او به این شبکه جهانی است و استفاده بی خطر و آسان از اینترنت وسایل و زیرساخت های خاصی را می طلبد. برای درک چگونگی کارکرد شبکه اینترنت به توضیحاتی کوتاه بسنده کرده و ابتدا به بررسی کلی آن می پردازیم.
● اینترنت چیست؟ سایت ها کجا هستند؟
در واقع شبکه های خانگی را می توان یک نمونه مینیاتوری از اینترنت دانست. سایت ها همانند نرم افزار هایی هستند که بر روی رایانه های پرقدرتی که سرور (Server) نام دارند اجرا می شوند. سرورها در محلی به نام مرکز داده (Data Center) قرار دارند. دیتاسنتر از تجهیزاتی همچون خطوط ارتباطی پرسرعت، لوازم خنک کننده و برق بدون قطعی برخوردار است و امنیت بالایی در آن برقرار است. شما با وارد کردن آدرس یک وب سایت، درخواست خود مبنی بر اجرای نرم افزار مورد نظر از روی سرورش را به مرورگرتان ارائه می نمایید. حال سرعت اجرای نرم افزار در وهله اول به سرعت اتصال شما به سرور و پس از آن به سرعت پردازش سرور بستگی دارد. بدیهی است که سرور از قدرت بالایی برخوردار است و عامل اصلی پرسرعت بودن بارگذاری سایت ها را می توان پرسرعت بودن اتصال شما به شبکه اینترنت دانست. با علم به این قضیه در ذیل به معرفی انواع روش های ارتباط با میلیارد ها انسان در سراسر جهان اشاره می شود:
▪ خطوط آنالوگ جنرال (Dial up): مرسوم ترین نوع اتصال به اینترنت در ایران که به نوعی منسوخ ترین شیوه اتصال محسوب می شود! در این سیستم کاربر با شماره گیری شماره سرویس دهنده توسط مودم از طریق کابل های مخابرات به شبکه سرویس دهنده و در حقیقت به شبکه جهانی وب متصل می شود. ورود به شبکه سرویس دهنده – مانند سایر شبکه ها – منوط به داشتن نام کاربری و کلمه عبور است که این مجوز ورود در قالب کارت هایی به نام «کارت اینترنت» به فروش می رسد. سرعت انتقال اطلاعات در این شبکه حداکثر ۳۶ کیلوبیت بر ثانیه می باشد.
▪ خطوط دیجیتال (T۱): بر خلاف خطوط آنالوگ که در آنها یک جفت سیم مسی صوت را به صورت سیگنال های آنالوگ انتقال می دهند، خطوط دیجیتال همانطور که از اسمشان پیداست به صورت دیجیتال این کار را انجام می دهند و از تمام ظرفیت خط استفاده می کنند. لازم به ذکر است که خطوط «تی وان» عموما بر پایه خطوط فیبر نوری احداث می شوند.
یک خط T۱ میتواند به صورت هم زمان ۲۴ کانال صوتی دیجیتال را حمل نماید و در هر ثانیه نسبت به انتقال ۱.۵۴۴ مگابیت دیتا اقدام کند. T۱ نسبت به خطوط آنالوگ از امنیت بالاتری برخوردار است و سرعتش حدود ۴۲ برابر این خطوط است.
▪ بستر ارتباطاتی (E۱): تفاوت اساسی خطوط E۱ با T۱ در تعداد کانال آنهاست. خطوط «ای وان» از ۳۲ کانال بهره می برند ولی به اصطلاح ۳۰ کاناله نامیده می شوند. دلیل این امر استفاده از دو کانال برای «سیگنالینگ» و همزمان سازی داده هاست. تاریخچه E۱ به کشور های اروپایی باز می گردد ولی در حال حاضر E۱ یکی از مهم ترین راه های ارتباط ما ایرانیان با شبکه وب است. بر روی هر خط E۱ ا ، ۳۰ خط تلفن معمولی شبیه سازی می شود و در صورتی که خط مورد نظر ما در شرایط ایده آل باشد می تواند برای هر کاربر در هر ثانیه ۵۶ کیلوبیت اطلاعات را انتقال دهد. بنا بر این در بهترین شرایط نیز تبلیغ و وعده سرعت های بالاتر از kbps ۵۶ برای این خطوط کذب محض بوده و ارائه امید واهی به کاربران ساده لوح محسوب می شود!
▪ شبکه خدمات جامع دیجیتالی (ISDN): این بستر ارتباطی در اواسط دهه ۸۰ میلادی بر اساس یک شبکه کاملا دیجیتال پی ریزی شده است. ISDN به دو شاخه اصلی تقسیم می شود. یکی از شاخه ها که N یا N-ISDN نام دارد بر پایه فن آوری ATM استوار است و در شبکه هایی که به پهنای باند بالا نیاز دارند استفاده می شود.
گفتنی است که اکثر کشور های جهان برای انتقال اطلاعات در ستون های اصلی اینترنت شان (BackBone) از این نوع شبکه استفاده می کنند. شاخه دیگر که B-ISDN نامیده میشود در انتقال اطلاعات با ترافیک کمتر کاربرد دارد. از این شبکه ها که قابلیت های بی شماری دارند به دو صورت استفاده میشود. حالت اول که به pri معروف است برای ارتباط مراکز تلفن خصوصی با مراکز تلفن محلی استفاده می شود. یکی از استفاده های مرسوم pri خطوط E۱ است که در پاراگراف بالا توضیحات مبسوطی در این خصوص داده شد. حالت دیگر bri است که برای ارتباط کاربران نهایی استفاده میشود و بستر های ارتباطی جدید در کشور ما، همانند بستر ارتباطی جزیره کیش از این نوع است.
استاندارد های ISDN دو کانال با ظرفیت ۶۴ کیلوبیت بر ثانیه به علاوه یک کانال سینگالینگ ۱۶ کیلوبیتی در اختیار مشترک قرار می دهد.
تا زمانی که سرویس ها و پروتکل های امروزی همچون HTTP، Voip، FTP و... به وجود نیامده بود این خطوط پرقدرت کاملا دیجیتال تفاوت خاصی با خطوط آنالوگ نداشتند و کسی حاضر به پرداخت هزینه های گزاف آنها نبود.
در اوایل دهه ۹۰ با پیشرفت فن آوری های مبتنی بر وب، استفاده از این خطوط افزایش یافت تا پس از یک دهه و در اواخر دهه ۹۰ با گسترش تکنولوژی های پرسرعتی همچون ADSL استفاده از بستر ISDN دوباره با کاهش استقبال عمومی رو به رو شد. در واقع ISDN bri زمانی به وجود آمد که نیاز محسوسی به آن نبود و زمانی که مردم به آن روی آوردند خطوط بهتری راهی خانه و محل کار مردم شدند!
▪ خط ارتباط دیجیتال نامتقارن (ADSL :Asymmetric-DSL )شاخه ای از خطوط پر سرعت DSL است و به همین دلیل برای برقراری ارتباط صحیح با مرکز مخابراتی نیازمند قرار گیری مودم مخصوص در در دو سر خط Leased می باشد. این نوع اتصال به اینترنت را می توان شایع ترین روش اتصال پرسرعت به اینترنت در ایران دانست و این امر از سهولت دسترسی به آن و نیز هزینه پایین اشتراک نشأت می گیرد. خطوط مسی از محدود فرکانس صفر تا ۲ مگاهرتز پشتیبانی می کنند و در ارتباطاتی همچون نمابر و تلفن های شهری تنها باند چهار کیلوهرتز مورد استفاده قرار گرفته و بیشتر قدرت خط بلا استفاده باقی می ماند. ADSL بر پایه همین خطوط معمولی کار می کند ولی با بهره گیری از روش خاصی پهنای باند قابل بهره برداری بر روی سیم را به فرکانس های متفاوت تقسیم می کند و سیگنال های صوتی، فکس و دیتاهای شبکه را به مسیر خودشان هدایت می کنند. از این رو در هنگام اتصال به اینترنت کل حجم خط تلفن کاربر اشغال نشده و داده های در حال انتقال بر روی خط در کار یکدیگر تداخلی ایجاد نمی کنند. به صورت تئوریک سرعت ارسال و دریافت اطلاعات در این سیستم یکسان نیست و ADSL از دریافت اطلاعات (Down Stream) تا mbps۸ و ارسال داده تا mbps ۶۴۰ پشتیبانی می کند و به همین دلیل نامتقارن نامیده می شود.
اما یک کاربر خطوط ADSL عملا میتواند انتظار دریافت حداکثر دو مگابیت اطلاعات را در هر ثانیه داشته باشد و برای ارسال نیز می تواند تا ۲۵۶ مگابیت در ثانیه روی خطش حساب باز کند! به رغم هزینه پایین استفاده از خطوط ADSL در این فن آوری مواردی همچون انتظار طولانی برای اتصال به اینترنت، قطعی ارتباط به صورت مکرر، اشغالی خط تلفن و نیاز به خرید تجهیزات گران قیمت وجود ندارد. مسافت بین مودم کاربر و مودم مرکز تلفن ارائه خدمات ADSL با سرعت خط کاربر رابطه عکس دارد و ضمنا میزان فرسوده بودن زیرساخت های مخابراتی تاثیر زیادی در سرعت ارتباط کاربر با اینترنت دارد.
▪ اتصالات بدون سیم: از آنجا که راه های ارتباطی مثل وایرلس، ماهواره ای و... کاربرد چندانی در ایران ندارند به توضیح کوتاهی در مورد آنها بسنده می کنیم:
▪ اینترنت ماهواره ای (Satellite): در حال حاضر برخی از ماهواره ها هم چون تلستار ۱۲، فرانس تله کام و یوروآسیا ست خدمات اتصال به اینترنت ارائه می کنند. سرعت شان سرسام آور و دشمنان شان باد های خورشیدی هستند! برقراری ارتباط با ماهواره توسط دیش های مخصوص انجام می پذیرد و این ارتباط از امنیت نسبتا بالایی بر خوردار است.
▪ ارتباط رادیویی یا بی سیم (Wireless): سیستم های بی سیم به دو شاخه تقسیم می شوند. در حالت اول گیرنده و فرستنده اطلاعات باید رو در روی هم قرار بگیرند و فاصله آنها عموما بین دو تا شش کیلومتر است. اما در صورت بهره گیری از تقویت کننده این فاصله میتواند تا ۲۵ کیلومتر هم افزایش یابد. این شبکه از سرعت بالایی برخوردار است اما اوضاع جوی نامساعد بر این ارتباط مستقیم، تاثیر می گذارد. در حالت دیگر موج ها توسط یک آنتن مرکزی پخش می شوند و تمامی گیرنده هایی که در فاصله مشخصی از آنتن قرار دارند می توانند با آن ارتباط برقرار کنند. شرایط جوی در این ارتباط تاثیر ندارد و داده ها به صورت کدگذاری شده و با ضریب امنیت بالا منتقل می شوند.
خوب است که ما ایرانیان هم در جهت بالا بردن سرعت دسترسی به اینترنت گام های مثبتی برداریم تا در رنکینگ جهانی سرعت اینترنت، شاهد نام کشور عزیزمان در رتبه صد و شصت و هشتم نباشیم.
Twitter
Google
Yahoo
Delicious
بالاترین
دنباله
مروری بر انواع روش های اتصال به اینترنت و فن آوری های نو 
نسخه‌ی چاپی
ارسال اين مطلب به دوستان