يكشنبه 18 ارديبهشت 1390 ساعت 13:12
|
خبرگزاری هرانا - در آستانه سالگرد ۱۹ اردیبهشت ماه، اولین سالروز اعدام فرزاد کمانگر، معلم کرد ایرانی، تعدادی از فعالان سیاسی و مدنی و همینطور گروههای مختلف طی فراخوانی خواهان به رسمیت شناخته شدن روز ۱۹ اردیبهشت به روز"معلم آزاده" در تقویم ایرانیان شدند. متن کامل این بیانیه که بر اساس امضاهای دریافتی این نشانی پست الکترونیک دربرابر spambot ها و هرزنامه ها محافظت می شود. برای مشاهده آن شما نیازمند فعال بودن جاواسکریپت هستید به روز خواهد شد به شرح ذیل است.
فراخوان جمعی: نامگذاری روز اعدام فرزاد کمانگر (۱۹ اردیبهشت) به روز معلم آزاده
امروزکه قرار است زندگی را ازمن بگیرند با “عشق به همنوعانم” تصمیم گرفته ام اعضای بدنم را به بیمارانی که مرگ من میتواند به آنها زندگی ببخشد هدیه کنم و قلبم را با همه ی” عشق ومهری” که در آن است به کودکی هدیه نمایم . فرقی نمیکند که کجا باشد بر ساحل کارون یا دامنه سبلان یا در حاشیه ی کویر شرق و یا کودکی که طلوع خورشید را از زاگرس به نظاره می نشیند ، فقط قلب یاغی و بیقرارم در سینه کودکی بتپد که یاغی تر از من آرزوهای کودکیش را شب ها با ماه وستاره در میان بگذارد و آنها را چون شاهدی بگیرد تا در بزرگسالی به رویاهای کودکی اش خیانت نکند ، قلبم در سینه کسی بتپد که بیقرار کودکانی باشد که شب سر گرسنه بر بالین نهاده اند و یاد “حامد ” دانش آموز شانزده ساله شهر من را در قلبم زنده نگهدارد که نوشت؛ “کوچکترین آرزویم هم در این زندگی برآورده نمیشود” وخود را حلق آویزکرد.
بگذارید قلبم در سینه کسی بتپد مهم نیست با چه زبانی صحبت کند یا رنگ پوستش چه باشد فقط کودک کارگری باشد تا زبری دستان پینه بسته پدرش ، شراره ی طغیانی دوباره در برابر نابرابریها را در قلبم زنده نگهدارد.
قلبم در سینه کودکی بتپد تا فردایی نه چندان دورمعلم روستایی کوچک شود وهر روز صبح بچه ها با لبخندی زیبا به پیشوازش بیایند واو را شریک همه ی شادی ها وبازیهای خود بنمایند شاید ان زمان کودکان طعم فقر وگرسنگی را ندانند ودر دنیای آنها واژه های “زندان ، شکنجه ، ستم ونابرابری” معنایی نداشته باشد.
بگذارید قلبم در گوشه ای از این جهان پهناورتان بتپد فقط مواظبش باشید قلب انسانیست که ناگفته های بسیاری از مردم وسرزمینش را به همراه دارد از مردمی که تاریخشان سراسر رنج واندوه ودرد بوده است.
یک سال از اجرای حکم اعدام فرزاد کمانگر معلم و فعال حقوق بشر همراه چهار تن از زندانیان عقیدتی در زندان اوین تهران توسط دستگاه امنیتی حکومت ایران و عدم تحویل پیکر انان به خانواده هایشان می گذرد .
فرزاد کمانگر، معلم کرد ایرانی که بهانه نگاشتن این نامه است، شانزده سال در دورافتاده ترین روستاهایی که حتی محروم از امکانات اولیه زندگی بودند با عشق به "معلمی و کودکان" درس زندگی را به شاگردانش آموخت. او به ناحق بازداشت و چهار سال را در بدترین زندانهای ایران به سر برد، او در ایام حبس، زندان را برای خود تنها "دیواری بین خود وشاگردانش " خواند و با این باور قلمش را وسیله ارتباط بین خود و دنیای آزاد ساخت و با بیان مشقتها و رنجها از خود و جامعه اش، تدریس مقاومت و حق خواهی به شاگردانش را ادامه داد.
فرزاد، در دادگاهی کاملا فرمایشی به مدت هفت دقیقه برای سه نفر که از کمترین سندیت و بسترهای حقوقی تهی بود، در قالب یک سناریوی سیاسی شوم و ضد انسانی از طرف دستگاه امنیتی حکومت ایران به اتهام بی معنای "محارب" که در هیچ قاموس بشری نگاشته نشده، آنطور که "گویی به جنگ خدایانشان" رفته باشد به مرگ محکوم شد.
او در حالی که میتوانست با تن دادن به خواست های دستگاه امنیتی، همچون طلب عفو یا سکوت، خود را از مرگی که حقش نبود برهاند، آزادگی را پیشه خود ساخت و با اعلام بیگناهی خود، ضمن تلاش برای ادامه فعالیت های انسانی خود علیرغم شرایط محدود زندان، با قدرت قلم و احساسش به مبارزه ای پرداخت که میلیونها انسان در سراسر ایران و دنیا او را یاری می کردند، او توانست با مقاومت تاریخی خود و با گذشتن از هستی اش، تشت رسوایی ناقضان حقوق بشر در ایران را بیش از پیش سرنگون سازد.
اکنون و در اولین سالگرد شهادت این معلم فرزانه، کانون صنفی معلمان استان کردستان و تعداد زیادی از فعالان صنفی حوزه آموزشی در ایران، بعنوان یکی از حامیان فرزاد، روز ۱۹ اردی بهشت ماه امسال را به مناسبت اولین سالگرد اعدام او "روز نفی خشونت و دفاع از حق حیات" خوانده اند و از معلمان ایران خواسته اند در این روز با یاد این معلم وارسته، ضمن روشن کردن شمع، ساعتی را به آموزش مفاهیم انسانی به دانش آموزان در مدارس اختصاص دهند.
ماجمعی از مدافعان حقوق بشر، فعالان سیاسی و جمعیت ها، ضمن اعلام لزوم تحویل دادن پیکر این معلم انسان دوست از سوی حکومت ایران به خانواده چشم به راه وی، به پاس تمام تلاشهای انسانی این معلم برای "کودکان، زاده درد و رنج" و فعالیتهای انسان دوستانه اش در " گوشه ای ازخاک فراموش شده " و به حرمت مقاوم زیستنش ونهضت قلمی که در زندان و قبل از ان بر پا داشت، همچنین به حرمت چشمان منتظر شاگردانش، بر آن شدیم تا به یاری تلاشگران و وجدانهای بیدار، روز شهادت این معلم فرزانه و یارانش مصادف با ۱۹ اردیبهشت (۹ می) را به عنوان پاسداشت قلم و انسانیت، به "روز معلم آزاده" در تقویم روزگار نام گذاری کنیم. این مهم همچنین می تواند فرصتی باشد برای شنیدن ندای آزادی خواهانه سایر انسانهایی که امروزه در اقصی نقاط کشور در شرایط مشابهی دربند هستند.
در این خواست که تنها برگرفته از اهداف انسانی است، از تمام وجدانهای بیدار میخواهیم برای پربار تر کردنش در سطح وسیع و انتقال این مهم به سازمانهای مربوطه ونهاد های بین المللی و همچنین افکار عمومی همراهمان باشند .
حامیان اولیه :
۱. مهرانگیز کار - وکیل، روزنامه‌نگار، و فعال اجتماعی
۲. اکبر عطری - فعال سیاسی
۳. احمد باطبی – روزنامه نگار و فعال حقوق بشر
۴. نازنین افشین جم - فعال حقوق بشر
۵. شیرکو بیکس - شاعر نامدار کرد
۶. روزبه میرابراهیمی - روزنامه نگار
۷. الیز اورباخ – عضو عفو بین الملل
۸. فریبا داودی مهاجر – روزنامه نگار و فعال حقوق بشر
۹. آمینه کاکه باوه - نماینده پارلمان سوئد
۱۰. فلکناز اوجل - نماینده پارلمان اروپا
۱۱. مهندس حسن شریعتمداری - فعال سیاسی
۱۲. مهرداد مشایخی – نویسنده، تحلیلگر سیاسی
۱۳. لیلی پورزند - فعال سیاسی
۱۴. شاهین نجفی - هنرمند و فعال حقوق بشر
۱۵. حسن زرهی – روزنامه نگار
۱۶. دکتر مهرداد حریری - پژوهشگر
۱۷. دکتر رویا طلوعی - پژوهشگر و فعال حقوق بشر
۱۸. نسرین الماسی - نویسنده
۱۹. محد تاج دولتی - روزنامه نگار
۲۰. قاسم شیرزادیان - فعال سیاسی
۲۱. سپیده پورآقایی - فعال سیاسی
۲۲. کیوان رفیعی - فعال حقوق بشر
۲۳. پویا جهاندار - فعال حقوق بشر
۲۴. ناصح فریدی - فعال حقوق بشر
۲۵. رویا ملکی - روزنامه نگار
۲۶. سیمین روزگرد - فعال سیاسی
۲۷. فرشید آذرنیوش - فعال دانشجویی
۲۸. دکتر زردشت حاجو - نویسنده و مولف
۲۹. سجاد ویس مرادی- فعال دانشجویی
۳۰. رضا جعفریان - فعال دانشجویی
۳۱. محمد اکتاش - کارگردان و فیلمساز
۳۲. فهمی بالا - هنرمند نقاش
۳۳. مهندس رضا سیاوشی - فعال سیاسی
۳۴. مهران براتی - روزنامه نگار
۳۵. سیاوش بهمن - فعال حقوق بشر
۳۶. سیامند معینی - فعال حقوق بشر
۳۷. فاطمه فنائیان - فعال دانشجویی
۳۸. محمد برزنده - روزنامه نگار
۳۹. ستاره حسن‌پور - فعال حقوق بشر
۴۰. بهزاد مهرانی – روزنامه نگار
۴۱. شیرکو جهانی اصل - فعال حقوق بشر
۴۲. حاتم منبری - فعال سیاسی
۴۳. ریبوار فخری - فعال دانشجویی
۴۴. سلمان سیما - فعال دانشجویی
۴۵. حسین علوی - فعال سیاسی
۴۶. مازیار یادگاری - فعال حقوق بشر
گروههای حمایت کننده اولیه :
کانون صنفی معلمان استان کردستان
خانواده کمانگر
مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران
جمعی از شاگردان فرزاد کمانگر
انجمن قلم کرد (pen kurd)
مرکز فرهنگی و هنری احمد کایا در پاریس
سازمان دفاع از حقوق بشر کرد در اروپا
خانه فرهنگی باران (در اروپا)
انستیتوی کرد در بلژیک
انستیتوی کرد در المان
رونوشت به :
۱. فدراسیون جهانی آموزش
۲. کانون صنفی معلمان ایران
Twitter
Google
Yahoo
Delicious
بالاترین
دنباله
نسخه‌ی چاپی
ارسال اين مطلب به دوستان