بيشتر مدارس در ايران به اينترنت متصل نيستند و آنهايي که متصل اند محتواي چنداني براي آموزش به دانش آموزان ندارند
تا همين چند سال پيش که دانش آموز بوديم نه اجازه داشتيم با خودمان تلفن همراه به مدرسه بياوريم و نه اجازه داشتيم به يک يا دو کامپيوتري که در اتاق هاي ويژه اي به نام کامپيوتر بود دست بزنيم. اين داستان تا دوران دانشجويي هم ادامه داشت. هميشه فکر مي کرديم ديگر به دانشگاه که راه پيدا کنيم حتما مي توانيم از کامپيوتر هاي دانشگاه و اينترنت رايگان آن براي کارهاي تحقيقاتي خود استفاده کنيم. اما اين اتفاق در اين دوران هم رخ نداد. در واقع کامپيوترها بيشتر دستگاه هاي تجملي قلمداد مي شدند که تنها در کتابخانه مي توانسيتم به آنها دسترسي داشته باشيم که اکثر اوقات هم استفاده از آنها ممکن نبود؛ چرا که مسوول اين کامپيوترها به همراه رمز ورود به دستگاه در اکثرمواقع در دانشگاه حضور نداشتند. اما حالاگويا داستان فرق کرده است البته نه فرق آنچناني اما گويا چندين مدرسه به صورت آزمايشي اقدام به راه اندازي مدارس هوشمند (SMART SCHOOLS) کرده اند و حتي وزير ارتباطات و فناوري اطلاعات هم قول داده است که مهر ماه امسال 20 هزار مدرسه به شبکه ملي اطلاعات وصل مي شوند. با تمام تلاش هايي که وزارت ارتباطات و وزارت آموزش و پرورش در راه اندازي مدارس هوشمند و گسترش استفاده از اينترنت در مدارس کشور انجام داده اند، اما گويا اين تلاش ها تا کنون به نتيجه مطلوبي نرسيده است.
جديدترين گزارش مجمع جهاني اقتصاد از نظر شاخص دسترسي مدارس به اينترنت، ايران از ميان 142 کشور، رتبه 118 را به خود اختصاص داده است.
در اين رده بندي کشورهاي ايسلند، سوئد، استوني، فنلاند، هلند، سنگاپور، قطر، دانمارک، سوئيس و کره جنوبي با کسب بالاترين نمره، رده هاي اول تا دهم را از آن خود کرده اند و کشورهاي بوروندي، يمن، آنگولا، چاد و هائيتي در پايين ترين رده جدول دسترسي به اينترنت در مدارس قرار گرفته اند. همچنين چين پرجمعيت ترين کشور جهان در اين رده بندي رتبه 28 را به خود اختصاص داده است.
در منطقه خاورميانه بهترين وضعيت از نظر شاخص دسترسي مدارس به شبکه اينترنت مربوط به کشورهاي قطر، امارات و بحرين است و ايران از نظر اين شاخص در بين کشورهاي خاورميانه، بالاتر از سوريه قراردارد و اين در حالي است که براساس آمار وب سايت Internet World Stats بيش از نيمي از کاربران اينترنت خاورميانه به کشور ايران اختصاص دارند، ولي با اين حال ايران نتوانسته از نظر شاخص پيشرفت در زمينه اتصال مدارس به اينترنت جايگاه مناسبي را به خود اختصاص دهد.
مدارس بي اينترنت
تلاش هاي مشترک دو وزارتخانه ارتباطات و فناوري اطلاعات و آموزش و پرورش براي اتصال مدارس کشور به شبکه ملي اينترنت از سال 86 آغاز شد که در فاز پايلوت منجر به اتصال 5800 مدرسه به اين شبکه شد. براين اساس مقرر شد در يک بازه زماني 3 تا 5 ساله تمامي مدارس کشور که حدود 150 هزار مدرسه در 100 هزار نقطه است تجهيز و متصل به شبکه ملي اينترنت شوند. ضمن آنکه امکان توسعه کيفيت آموزش تحصيلي در مدارس کشور اقتصادپذير نيز باشد و در قالب اجراي پروژه ها و مناسبت هاي ملي و انجام طرح هاي آمارگيري نيز به صورت الکترونيکي از بستر ايجاد شده استفاده شود.
در آن زمان تدوين طرح جامع اتصالات وزارت آموزش و پرورش، برقراري ارتباط 20 هزار نقطه به شبکه ملي اينترنت در فاز نخست، ايجاد ايميل رايگان براي جامعه دانش آموزي کشور، تجهيز 500 آزمايشگاه فناوري اطلاعات در مدارس و توليد محتواي الکترونيکي 50 عنوان درسي دردستور کار وزارت ارتباطات قرار گرفت. در آن زمان مدير کل برنامه ريزي و کنترل برنامه هاي شرکت فناوري اطلاعات گفته بود که ارائه سرويس هاي نرم افزارهاي آموزشي و مالتي مديا و توليد محتواي الکترونيکي بسته هاي آموزشي براي پاسخگويي به نيازهاي دانش آموزان در زمره سرويس هاي تکليفي مصوبه هيات دولت است که در اين راستا 50 عنوان درسي با پيشنهاد سازمان پژوهش و برنامه ريزي آموزشي از مقاطع تحصيلي مختلف انتخاب و توليد آن در دست تهيه است. شهريورماه سال گذشته نيز بار ديگر وزراي ارتباطات و آموزش و پرورش در نشست مشترکي ابعاد مختلف طرح اتصال مدارس به شبکه ملي اينترنت را مورد بررسي قرار دادند و پيش بيني کردند که تا پايان سال تحصيلي 90، اتصال 70 هزار مرکز آموزشي به شبکه ملي اينترنت علمياتي شود. سعيد مهديون، مديرعامل سازمان فناوري اطلاعات ايران، که متولي اتصال مدارس به شبکه ملي اينترنت است در گفت وگو با خبرگزاري مهر از پيشرفت مناسب طرح اتصال مدارس به شبکه ملي خبر داده و تاکيد کرده که لزوما نيازي به اتصال مدارس به شبکه اينترنت جهاني به صورت مستقيم وجود ندارد و شبکه ملي اينترنت تمامي نيازهاي مدارس به اينترنت را تامين خواهد کرد.
وي با بيان اينکه وزارت ارتباطات و فناوري اطلاعات برنامه اي براي اتصال مدارس به شبکه اينترنت جهاني ندارد، ادامه داد: هم اکنون طرح اتصال مدارس به شبکه ملي اطلاعات يا همان اينترانت ملي در دست انجام است که اين شبکه مي تواند تمامي نيازها را پاسخ دهد.
وي با اشاره به بر نامه هاي وزارت ارتباطات و فناوري اطلاعات براي اتصال مدارس به شبکه ملي اطلاعات تاکيد کرد که اين برنامه طبق زمان بندي پيش مي رود و قرار است در هر فاز 20 هزار مدرسه کشور تحت پوشش اين شبکه قرار گيرند.
وي با بيان اينکه اين شبکه براي پاسخگويي به نياز کادر آموزشي و محصلان در مدارس در نظر گرفته شده است، گفت: با اتصال مدارس به شبکه ملي، امکان ارائه دروس الکترونيکي و ايجاد مدارس هوشمند فراهم شده و برنامه هايي که از سوي وزارت آموزش و پرورش تدوين مي شود در اين شبکه کاربردي خواهد شد.
مدرسه هوشمند کجاست؟
اما به غير از طرح اتصال مدارس به شبکه ملي اينترنت که تا کنون به نتيجه دلخواه نرسيده است، تشکيل مدارس هوشمند هم در هاله اي از ابهام قرار دارد. براساس گزارش هاي منتشر شده طبق مصوبات شوراي ICT وزارت متبوع در سال تحصيلي1383-84، طرح پايلوت مدارس هوشمند را به سازمان آموزش و پرورش شهر تهران واگذار کرد.
پس از طرح موضوع در شوراي راهبري فناوري اطلاعات و ارتباطات، تعداد 4 دبيرستان در 4 منطقه تهران انتخاب و از سال تحصيلي بعد اجراي آزمايشي طرح در اين مدارس آغاز شد. براي اجراي طرح، وضعيت موجود مدارس از لحاظ تجهيزات و وضعيت نيروي انساني مورد بررسي قرار گرفت. مديران مدارس فوق ضمن شركت در جلسات متعدد كارشناسي در جريان کارها قرارگرفتند. تجهيز و ايجاد شبكه واحدهاي داخلي و نحوه توليد محتواي الكترونيك ، آموزش معلمان (زبان انگليسي و مهارت هاي ICDL) نيز به انجام رسيد.
جهت بررسي چگونگي عملکرد طرح مدارس هوشمند بارها با مسوولان سازمان فناوري اطلاعات و مديريت اين مدارس تماس گرفتيم، ولي موفق به صحبت با هيچ کدام از اين مسوولان نشديم. گفته مي شود مدارسي که به صورت آزمايشي اقدام به راه اندازي مدارس هوشمند کرده اند عبارتند از: دبيرستان آبسال منطقه 4 www.aabsalschool.com، دبيرستان دکتر مصاحب منطقه 5 www.mosahebhighschool.com و دبيرستان نداي آزادي منطقه 7 www.nedaye-azadi.sch.ir .
از بين اين چند سايت تنها آدرس اينترنتي يکي از مدرسه ها باز مي شود که آن قدر طراحي آن پيچيده است که نمي توان چندان اطلاعات دقيقي در مورد روش تدريس از طريق مدارس هوشمند به دست آورد. با تمام اينها، هرچند توسعه مدارس هوشمند درسال هاي اخير دردستور كار مسوولان قرار گرفته، ولي مشكلاتي وجود دارد كه مانع توسعه همه جانبه در اين زمينه مي شود.
بستر هاي قانوني مورد نياز دراين مدارس با مدارس سنتي متفاوت است. بنابراين نبود مقررات در اين زمينه باعث ايجاد مشكلات متعدد در مدرسه هوشمند شده است. همچنين باورهاي فرهنگي جامعه به ويژه اولياي دانش آموزان نيز يكي از موانع بزرگ در مسير طرح مدارس هوشمند است. علاوه بر اين مشکلات يکي از پيش زمينه هاي اصلي در تشکيل مدارس هوشمند در کشور يعني اينترنت با موانع زيادي همراه است. متاسفانه به رغم پيشرفت قابل توجه اينترنت در دنيا، هنوز شبكه هاي ارتباطي كشور توسعه لازم را نيافته و برقراري تعاملات اينترنتي مخابراتي چندان آسان نيست.
Twitter
Google
Yahoo
Delicious
بالاترین
دنباله
نسخه‌ی چاپی
ارسال اين مطلب به دوستان