پنج سال پیش گوشی های تلفن همراه پیشتاز عرصه فناوری بودند. در سال ۲۰۱۰ فناوری دیجیتال بر تولید و توسعه تبلت ها متمرکز شد و حالا میلیاردها ین، دلار و پوند صرف تجهیز عرصه تازه ای برای فناوری های دیجیتال می شود: خودرو. در حال حاضر صنعت خودرو پس از گوشی های تلفن همراه و تبلت ها سومین حوزه رو به رشد در دنیای فناوری دیجیتال است.
استفاده از تلفن همراه به هنگام رانندگی تقریبا ۱۰ سالی هست که در اغلب کشورهای دنیا ممنوع شده است، اما امروز خودروسازان دنیا امیدوارند پیشرفت فناوری های مربوط به «گوشی های هوشمند» نحوه استفاده ما را از خودرویمان به کلی متحول کند؛ از جستجوگری برای یافتن جای پارک و نرم افزاری برای رزرو رستورانی در نزدیکی گرفته تا سیستمی برای مسیریابی که روی شیشه جلو ظاهر می شود. موفقیت چنین روندی در گرو اتصال تمامی خودروها به شبکه اینترنت، دریافت اطلاعات بدون نیاز به فشردن دکمه های زیاد یا جستجوهای طولانی و همچنین امکان به کارگیری صوت (صدای راننده) برای اعمال دستورات است.
همین حالا نرم افزارهایی (Application) وجود دارند که نزدیک ترین پمپ بنزین را به شما نشان می دهند و همچنین به شما می گویند که مثلا بنزین خودرویتان برای رسیدن به آن کافی هست یا نه و یا اینکه آیا اصلا نیازی به سوخت گیری در این پمپ بنزین دارید یا نه. نرم افزار دیگری هست که به کمک حسگرهای الکترونیکی و بررسی سریع (اسکن) فضاهای اطراف خودرو، رانندگان را در شهرهای بزرگ برای یافتن جای پارک یاری می کند و یا نرم افزاری که به راننده می گوید (هم از نظر مسافت و هم از نظر زمانی) تا چراغ قرمز بعدی چقدر فاصله دارد.
این امکانات تازه هرگز ارزان به دست نیامده اند و برای طراحی و کاربردی شدنشان هزینه های بسیاری صرف شده است. شرکت معظم اینتل به تنهایی قصد دارد ظرف ۵ سال آینده ۱۰۰ میلیون دلار را صرف بررسی این فناوری ها و شتاب بخشیدن به روند اتصال خودروها به اینترنت کند. فولکس واگن، آئودی، مرسدس بنز، تویوتا، جنرال موتورز، بی ام و و گوگل هم در تحقیق و بررسی برای استفاده بیشتر از این فناوری ها کاملا جدی به نظر می رسند. جک برگ کوئیست از اعضای شرکت معروف IHS می گوید برخی خودروسازان تا یک سوم کل بودجه شان را به توسعه این فناوری ها اختصاص داده اند و بنابراین انتظار می رود تا سال ۲۰۱۴ هر خودرویی که تولید می شود به نحوی امکان اتصال به شبکه جهانی اینترنت را داشته باشد.
حوادث رانندگی؛ کمتر یا بیشتر؟
دنیایی را تصور کنید که خیابان ها و جاده هایش پر است از خودروهایی که بدون نیاز به راننده راه و مقصد را پیدا می کنند و آنهایی هم که کاملا بی نیاز از راننده نیستند، به کمک برخی نرم افزارها و تجهیزات الکترونیکی کار حمل و نقل را ساده تر می کنند. همه چیز بی نقص و فوق العاده به نظر می رسد، اما پرسشی بزرگ در کار است: آیا استفاده از این پدیده های تازه واقعا به معنی تصادفات رانندگی کمتر خواهد بود؟ بر اساس آخرین برآوردها، ۹۰ درصد حوادث رانندگی معلول خطای انسانی هستند، اما آیا گرفتن اختیار خودرو از انسان و سپردن آن به کامپیوتر امنیت را تضمین می کند؟ انسان یا کامپیوتر، کدام یک راننده بهتری است؟
ناظران صنعت خودرو که شاهد این تحولات و فرایند طراحی و به کارگیری این فناوری ها هستند، همین حالا هم از برخی مشکلات احتمالی جدا ابراز نگرانی کرده اند. اگر کامپیوتری که خودرو را هدایت می کند مختل شود، فرض کنید ناگهان از کار بیفتد یا به قول اهل فن «هنگ کند» چه بر سر خودرو و سرنشین بی خیالش خواهد آمد؟ مسئله دیگری که تقریبا پاسخی برایش وجود ندارد، حضور همیشگی هکرهاست. بعید است هزاران هکری که این روزها ظاهرا به سرعت و سهولت به پیچیده ترین ساختارهای نرم افزاری نفوذ می کنند، از دستکاری نرم افزارهای راهبری خودرو صرف نظر کنند. اگر هکری کنترل خودرو را به دست بگیرد، چه خواهد شد؟ ممکن است حتی بتوانند موتور خودرو را از کار بیندازند و یا برعکس روشنش کنند و آن را به هر کجا که دوست دارند ببرند. یا مثلا اگر بتوانند از طریق اینترنت سیستم هشدار بنزین خودرویی را در جاده ای در میان بیابانی بی آب و علف طوری دستکاری کنند که اطلاعات غلط منتقل کند، راننده نگون بخت چه باید کند؟
مساله فقط این نیست. دکتر هول روانشناسی است که می گوید «واقعیت این است که محیط رانندگی بسیار پیچیده است و رانندگی درست و امن در آن نیازمند تصمیم گیری هایی متنوع است، از تصمیمات استراتژیک گرفته تا تصمیمات عملی و ناگهانی. انسان حتما دچار خطا و یا اشتباه در محاسبه می شود، با این حال مغز او برای تصمیم گیری درست یا بروز واکنشی سریع و متناسب با ویژگی های رانندگی در دنیای امروز از هر ماشینی سریع تر و مطمئن تر است.» ممکن است مدافعان این فناوری ها بگویند می توان سیستمی اضطراری طراحی کرد که در لحظه بحرانی خودرو را از حرکت بازدارد و مانع برخورد شود، اما چه کسی است که بتواند تضمین کند در آن لحظه که معلوم نیست خودرو به نسبت خودروها و اشیای اطرافش در چه موقعیتی است، متوقف شدنش بهترین گزینه است؟
مدافعان می گویند از نظر تئوری بروز همه اینها ممکن است، اما خودروسازان به این خطرات به خوبی واقفند و در صورت توسعه استفاده از این فناوری ها تمام خطرات احتمالی را هم در نظر می گیرند و راهکارهایی برای مقابله می اندیشند. آنها می گویند در حال حاضر بخشی از هزینه های فعلی برای عملی شدن استفاده از این فناوری ها صرف رفع این ایرادها و آسیب ها می شود. تا کنون بخش هایی از این راهکارها فاش شده اند، اما واقعیت این است که تا اینجای کار هرگز موجب آسودگی خیال نشده اند.
با این وصف نگاه خوش بینانه به این ماجرا می تواند مایه دلگرمی باشد. هرچه باشد توسعه فناوری های کامپیوتری، دیجیتالی و الکترونیکی با همه گاف ها و آسیب هایش زندگی در دنیای امروز را ساده تر، سریع تر و از نظر اقتصادی به صرفه تر کرده و چرا نباید امیدوار باشیم که عرصه خودرو و رانندگی هم از این امتیاز بهره مند شود؟ با سرعت شگفت انگیز رشد و پیشرفت این فناوری ها تا رسیدن به پاسخ نهایی راه چندانی باقی نمانده است.
Twitter
Google
Yahoo
Delicious
بالاترین
دنباله
پنج سال پیش گوشی های تلفن همراه پیشتاز عرصه فناوری بودند. در سال ۲۰۱۰ فناوری دیجیتال بر تولید و توسعه تبلت ها متمرکز شد و حالا میلیاردها ین، دلار و پوند صرف تجهیز عرصه تازه ای برای فناوری های دیجیتال می شود: خودرو. در حال حاضر صنعت خودرو پس از گوشی های تلفن همراه و تبلت ها سومین حوزه رو به رشد در دنیای فناوری دیجیتال است.
نسخه‌ی چاپی
ارسال اين مطلب به دوستان