چنانچه کاربران اینترنت که به سرعت در حال ازدیاد هستند به محتوای سایت ها و نامه های الکترونیک دقت نکرده و گزینشی عمل نکنند ضمن آسیب دیدگی های فرهنگی خود تبدیل به تکثیر کننده ای خواهند شد که به سرعت مطالب بی محتوا و مضر را به دیگران انتقال می دهند .
تصور کنید که در سفری یک ماه و یا یک هفته ای و یا چند روزه از اینترنت و دنیای مجازی به دور باشید، حال و روزتان چه شکلی می شود ؟
آیا برای شما امکان دوری از دنیای مجازی ، اگر چه برای مدتی کوتاه امکان پذیر است ؟ یعنی امکان جدایی از کامپیوتر ، تلفن همراه وسایر سرویس های مجازی برایتان وجود دارد ؟ چقدر می توانید دوام بیاورید ؟
اگر برخی از افراد چنین اراده و مدیریتی بر رفتار و زندگی شان داشته باشند ، بطور قطع برای بسیاری این امر دشوار خواهد بود چرا که تنیدگی زندگی روزمره و مشغله های مرتبط با دنیای مجازی چنین امکانی را به آنها نخواهد داد . بگذریم از خیل آدمیانی که ( بخوانید بیشتر جوانان) صبحشان بدون موبایل و اینترنت آغاز نمی شود و شبهایشان بدون آخرین ارتباط و اتصال با سیم و بی سیم به آخر نمی رسد .!
اما باید دانست که تکنیک و تکنولوژی مانند شمشیری دو دَم است که اگر هوشیارانه و مشروط استفاده نشود آسیب هایی را متوجه ما خواهد کرد که بعضا زیان آنها به دلیل خاصیت آهستگی و پنهانی بودن ، جبران ناپذیر خواهند بود .
ما دراینجا از مباحث مربوط به آسیب های فیزیکی و زیست محیطی ناشی از فراگیر شدن روزافزون زندگی الکترونیک که خود موضوعاتی هستند بسیار جدی صرفنظر کرده و تنها به آسیب ها و ضرر و زیانهای نرم افزاری و مجازی می پردازیم
هیچ کس منکر منافع دیجیتالی یا الکترونیکی شدن زندگی بشر کنونی نیست و یا هیچ بنی بشری نمی تواند سرعت ، دقت و نظم ایجاد شده در زندگی مدرن کنونی را که در پرتو فراگیر شدن شبکه ها و اینترنت و سایر عناصر مربوطه رخ نموده است حاشا و ندیده انگارد .
اما قبل از هر چیز بهتر است در ابتدا به آمار و ارقامهای محیط اینترنت نظری داشته باشیم تا درک مطالب بعدی سهل تر شود .
کاربران اینترنت در جهان بیش از ۲ میلیارد است .
نزدیک به ۳ میلیارد نشانی اینترنتی برای تبادل نامه های الکترونیک ساخته شده است .
روزانه بیش از ۲۵۰ میلیارد نامه الکترونیک در محیط اینترنت تبادل میشود که بیش از ۸۰% آنها هرزنامه(spam) هستند .
با کمی دقت در آمار و ارقام سرسام آور یاد شده ، آیا میتوان پنداشت که هیچ گونه آسیب و زیان متوجه کاربران نخواهد شد ؟
بطور قطع جواب منفی است . و لذا باید به آسیب شناسی های لازم همت گماشت .
اما در این میان بحث ما ناظر بر آسیبهایی است که کمتر بدان توجه می شود ، و آن آفتِ عوام زدگی است که هدف مقاله ی حاضر بررسی و روشنگری در این خصوص است .
همه ی ما با مفاهیمی از قبیل : شایع پراکنی ، دروغ پراکنی ، تهمت و افترا ، بزرگ نمایی ، گنده گویی ، خالی بندی و مفاهیمی از این دست آشنایی داریم و تلاش می کنیم ( حداقل در محدوده ی حرف و تئوری) از آنها دوری جوئیم ولی اینکه در عمل به چه میزان موفق به دوری از آنها باشیم امری است جدا و مهم اینکه بدان کمتر توجه داریم و از قضا محل و نقطه ی شروع آسیب زدگی ها از همین ناحیه گریبان ما را خواهد گرفت .
شاید شما نیز از جمله ی افرادی باشید که روزانه ده ها نامه الکترونیک دریافت می کنید و طبعا برخی از آنها را بدون بازنگری و توجه به محتوا و یا آگاهی از صحت و سلامت موضوع، برای دوستان و آشنایان مرتبط با خودتان ، ارسال(Forward) می کنید و این چرخه همچنان ادامه دارد ....
زنجیره ی یاد شده رفته رفته مطالب و موضوعاتی را در اذهان آدمیان و اقشار یک محله ، یک شهر و یک کشور شکل می دهند که در حقیقت به تدریج می توانند پوسته هایی را به لایه های ضخیم فرهنگی هر ملت گرد بیاورند که وجود آنها بعضا مانند بیماری به جان اخلاق و منش و صد البته به رفتار آنها در کوتاه مدت و دراز مدت چنگ خواهد انداخت .
برای روشنتر شدن موضوع تصور کنید که اینترنت مانند اقیانوس و دریایی است بی کران که هر روزه بر عمق و وسعت آن افزوده می شود . هر یک از ما نیز در این بی کرانگی نقشی داریم ، اما فراموش نکنیم که اگر : شناگر خوبی نباشیم و هدف و برنامه نداشته باشیم ، امواج الکترونیکی و به ظاهر آرام آن ما را در غرقابه های بی شماری گرفتار خواهد ساخت.
در سالهای اخیر به موازات فراوانی استفاده ی کاربران اینترنتی و پیامکی شاهد افزایش تبادل اطلاعاتی هستیم که میتواند حاوی ضایعات و خطراتی پنهانی باشند . این خطر می تواند به سادگی تبدیل به سطحی گسترده و انبوه از خزه های دیجتالی شود که امکان تنفس سالم و عمیق اطلاعات و دانش را از آدمیان سلب کند که اولین قربانیان آن بطور طبیعی قشر جوان و دانشجو خواهند بود که از پژوهش و تحقیقات جاندار و کارساز در حوزه های درسی و کاری دست کشیده و به کپی برداری و کلاژ اطلاعاتی دست خواهند یازید ، و آنگاه فاجعه ها یکی پس از دیگری از راه خواهند رسید .
بلادرنگ در اینجا یادآوری می نمائیم که صد البته راهکار ، تعطیل کردن و یا محدود کردن اینترنت و ارتباطات نیست ، بلکه تنها آگاهی دادن به نسل جوان و سایر اقشار است که می تواند به میزان قابل توجهی از آسیب های یاد شده بکاهد .
Twitter
Google
Yahoo
Delicious
بالاترین
دنباله
نسخه‌ی چاپی
ارسال اين مطلب به دوستان