شهرام ، جوان سی و یک ساله ای است که به عنوان "یک پدر" درددل خود را
چنین نوشته است: "نه تنها آینده ای برای خودم نمی بینم که از آتیه پسرم
هم میترسم." شهرام می گوید میلیونها جوان مانند او فکر می کنند اما در
مقابل شاید بسیاری از جوانانی که در آستانه فارغ التحصیلی، آغاز به کار،
ارتقاء شغلی، یا تشکیل خانواده هستند، با امید و خوشبینی به آینده نگاه
کنند. شما آینده خود را چگونه می بینید؟ تا چه حد به آن امیدوارید و تا
چه اندازه نگران هستید؟
شیرین ترین بخش کودکی تا جوانی ما در فکر کردن به آینده ای می گذرد که در
آرزوهای خودمان می پروارنیم. آینده ای که رویاهای ما را با سوال هائی
نظیر آنچه "می خواهید بزرگ شدید چکاره شوید؟"، "دوست دارید کجا زندگی
کنید؟"، "می خواهید چقدر پول در بیاورید؟"، "می خواهید با چه جور آدمی
ازدواج کنید؟"...تحریک می کند.
برای اینکه انسانها بتوانند به آینده ای که می خواهند برسند، علاوه بر
تلاش خودشان و شانسی که می آورند، باید شرایط اقتصادی و اجتماعی مناسبی
هم در جامعه شان فراهم باشد. فکر می کنید شرایط امروز جامعه شما تا چه حد
اجازه امیدواری به آینده را می دهد؟
خیل فرار مغزها، مهاجرت، چه به خارج از کشور، چه از روستا به شهر و از
شهر به پایتخت، می تواند نشانه امیدواری کاهش به آینده در بین جمعیت
بیکار، بی پول و بی فرصت باشد. اما در عین حال شاید کم نباشند کسانی که
در شرایط امروز جامعه خود توانسته اند به امکاناتی برسند که در شرایطی
متفاوت برایشان میسر نبود. همچنین برخی جوانان در ایران و افغانستان، با
مقایسه شرایط امروز جامعه خود با شرایط کشورشان در دو یا سه دهه گذشته،
باور دارند که شرایط و فرصت های بیشتر و امکانات برابرتری برای تامین
آینده ای دلخواه فراهم شده است.
فکر می کنید میانگین امیدواری به آینده با وجود این دو طیف از آدمها به
تعادل می رسد؟ فکر می کنید هدفی دیگر در جامعه وجود دارد که پائین آمدن
امیدواری جامعه به آینده را توجیه کند؟ مثل لزوم دفاع از کشور در شرایط
جنگی یا دفاع از اهداف یک حکومت مثلا در مقابله با تحریم ها و تنگناهای
اقتصادی؟
برای ما از آرزوهای دوران کودکی و جوانی خود بنویسد و با شرح اوضاع امروز
خود، بگوئید چقدر به آینده ای که می خواستید رسیدی و یا چقدر همچنان به
آینده خود امیدوارید. آیا شرایط جامعه به شما برای رسیدن به آینده شغلی،
تحصیلی، و شخصی بهتر امیدواری می دهد؟
این موضوع برنامه روز سه شنبه (17 فوریه / 29 بهمن) نوبت شمای تلویزیون
فارسی بی بی سی است.
شما می توانید افزون بر فرستادن دیدگاه های تان از طریق این صفحه، با
ارسال ایمیل به نشانی shoma@bbc.co.uk و یا اس ام اس به شماره
۰۰۴۴۷۷۸۶۲۰۰۵۴۸ هم در برنامه شرکت کنید.
اگر می خواهید با وب کم در برنامه شرکت کنید، لطفا به نشانی الکترونیک
بالا ایمیل بزنید تا روش اتصال به برنامه از طریق وب کم، برای شما ارسال
شود.
اگر می خواهید موضوعی برای بحث در صفحه صدای شما یا برنامه نوبت شما
پیشنهاد کنید، به shoma@bbc.co.uk ای میل بزنید.