|
چگونه دنیا را تغییر دهم؟
اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:
آلن پیشنهادات شغلی زیادی دارد؛ ولی او تنها یک آرزو در سر دارد؛ ایجاد یک تغییر.
هوا تاریک شده بود و برف سیاهی در حال باریدن بود؛ ولی این هوای متغیر باعث نشده بود که اسکی بازان به هتل خود بازگردند. آلن کفش هایش را مرتب کرد. او در طول صعود ۱۰ دقیقه ای خود زیاد با بهترین دوستش کارل که اکنون در کنارش بود، صحبت نکرده بود. او احساس استرس فراوانی می کرد. حالا چه باید می کرد؟ به نظر مردم هیچ انتخابی نداشتن بسیار ناراحت کننده است، اما به نظر آلن داشتن انتخاب های خیلی زیاد، استرس بیشتری به همراه دارد.
او نقشه را از درون کیفش درآورد و با انگشت به یکی از مسیرهای اسکی اشاره کرد. «نظر تو چیست؟» کارل و آلن هر دو به اسکی علاقه مند بودند. آنها قبلا در این مسیر اسکی نکرده بودند. آلن به مسیر دیگر هم اشاره کرد و گفت: «البته من از قیافه آن یکی مسیر هم خوشم می آید.»
آنها هنوز تصمیم نگرفته بودند از چه مسیری بروند. آلن به مسیری که نزدیک تر بود اشاره کرد. سپس زانوهایش را خم کرد و خودش را به جلو راند و کارل هم با فاصله کمی دنبالش کرد.
● اسکی در ریسک
چند ساعت قبل، کارل و آلن در حال خوردن سوپ مرغ داغشان بودند که کارل پرسید اوضاع چطور است.
«منظورت سر کار است؟»
«بله، کار و هر چیز دیگر. بابا حالش چطور است؟»
آلن گفت: «الان خیلی بهتر است. کی باورش می شود از مرگ مامان پنج سال می گذرد؟» او قاشقی از سوپ داغ را به دهان برد و تمام خاطرات بیمارستان و لوله های پلاستیکی و ملحفه های سفید و بوی مواد استریل کننده به ذهنش آمد. او فکر کرد که مرگ مادرش چقدر ناعادلانه بوده است. مادری که اینقدر خوب بود و برای دنیا این همه کار خوب کرده بود. او بنیانگذار چند موسسه خیریه بود که همگی کارشان را به خوبی انجام می دادند. او روزی را به خاطر آورد که آنها از گسترش سرطان در بدن مادرش مطلع شده بودند. مادرش دستش را گرفته بود و انگار بخواهد به او آرامش بدهد گفته بود: «آلن، عزیزم، تو هدیه من به دنیا هستی و تغییر بزرگ تری نسبت به آنچه که من کردم در آن به وجود می آوری.»
در آن زمان آلن در یک شرکت مشاوره استراتژی کار می کرد که پس از اتمام تحصیلش به آن پیوسته بود. اگرچه بسیاری معتقدند که کار کردن بهترین روش فراموش کردن ناراحتی ها است، آلن احساس می کرد که ۲۰ روز از ماه را در سفر بودن، هیچ زندگی شخصی برای او به جا نگذاشته است. چند روز پس از تشییع مادرش فردی از طرف کمپانی به نام گرپتر به سراغش آمده بود و به او پیشنهاد یک شغل مدیر عاملی کرده بود. آلن تصمیم گرفته بود شغل پیشنهادی را بپذیرد.
کارل گفت: «من هم دلم برای مادرت تنگ شده است. هنوز هم آن کلاه مسخره ای را که از بنگلادش برایم آورده بود دارم. آن کلاه همیشه به من یادآوری می کند که برای موسسه خیریه اش پول بفرستم. این حداقل کاری است که می توانم بکنم.»
آلن گفت: «من هم همین وضعیت را دارم. یک رویداد خیریه در حال نزدیک شدن است و وقت بیشتری از من می طلبد؛ ولی در هر حال از گرپتر هم نمی توانم شکایت کنم. آنها با من خیلی خوب هستند.»
کارل گفت: «خوشحالم که این را می شنوم. تو هیچ وقت شبیه آدم هایی نبودی که دوست داشته باشند در سازمان های بزرگ کار کنند. آیا واقعا خوشحالی؟»
آلن لبخند زد. کارل عزیز و دوست داشتنی، مسیر کاملا متفاوتی از زندگی را برای خود انتخاب کرده بود. او پس از اتمام دوره MBA در یک شرکت سرمایه گذاری نیویورکی مشغول به کار شده بود.
آلن گفت: «M&A (بخشی از شرکت که در مورد خرید و تصاحب یا ادغام با شرکت های دیگر تصمیم گیری می کند) خیلی خوب است؛ هر روز چیز جدیدی برای یاد گرفتن وجود دارد. اگر نصف کارهایی که در حال حاضر مشغول به انجام دادنشان هستم به نتیجه برسند، ارتقا می گیرم.»
«حقوقت چطور است؟ آیا به اندازه ارزش کارت پول می گیری؟» آلن نمی دانست چه بگوید. پس شانه هایش را بالا انداخت و هیچ نگفت.
کارل گفت: «این سوال را پرسیدم چون در این شرکت سرمایه گذاری یک موقعیت شغلی ایجاد شده است که برای تو بسیار مناسب است. می دانی، من در چند سال اول نزدیک نیم میلیون در سال درمی آوردم، الان این مقدار به ۱۰ میلیون افزایش یافته است.»
آلن نفس عمیقی کشید و گفت: «وای کارل، چقدر زیاد؛ ولی تو با من فرق داری. تو اهل ریسک کردن هستی.»
کارل پاسخ داد: «به من راجع به ریسک پذیر نبودنت هیچ نگو. این همه سال همیشه دیده ام که از کوه های صعب العبور چگونه اسکی کنان گذشته ای. مسلم است که این کار به ریسک نیاز دارد؛ ولی در واقع بیشتر باهوش تر بودن از بقیه مطرح است. تو هیچ مشکلی نخواهی داشت و با پولی که درمی آوری، در موقعیتی خواهی بود که یک تغییر بزرگ ایجاد کنی. بعد می توانی کار کردن را تعطیل کنی و تا آخر عمرت در موسسات خیریه ای که مادرت تاسیس کرده بود کار کنی.»
آلن به صندلی تکیه داد. مسلما باید بر روی این پیشنهاد فکر می کرد؛ ولی او در هفته اخیر از یک دوست دیگر هم یک پیشنهاد شغلی دیگر دریافت کرده بود.
● یک پیشنهاد دیگر
شیوری در مقابل رستوران انتظارش را می کشید. او یکی از هم دوره ای های دانشگاهش در دوره MBA بود. شیوری شاگرد اول کلاس شده بود و به کالیفرنیا رفته بود، بسیار زود به یک شرکت بزرگ کامپیوتری پیوسته و بعدها به استخدام یک شرکت دارویی درآمده بود.
اخیرا او با ترک این سازمان، به یک کارآفرین تبدیل شده و سازمانی را بنا نهاده بود که هدفش رساندن سریع تر و ارزان تر داروهای ضروری به آدم های نیازمند در جهان سوم بود.
«الان کارها با استخدام چند آدم مشهور آسان تر شده است. سرمایه گذاران علاقه بیشتری به سرمایه گذاری نشان می دهند و من بالاخره می توانم بر چند پروژه مورد علاقه ام تمرکز کنم.» او راجع به برنامه هایی برای شریک کردن سازمان های دارویی برای ارسال داروهای سرطان به هند و اندونزی صحبت کرد. «همه اینها به نظر من بسیار هیجان انگیز است؛ اما آنچه تو باید به من بگویی این است که آیا ما به اندازه کافی برای سازمان های دارویی جذاب هستیم یا نه؟» آلن در حالی که غذا را سفارش می داد، به کاغذهایی که شیوری در مقابلش گسترده بود، نگاه می کرد.
شیوری پرسید: «آلن تو نمی خواهی به اینجا نقل مکان کنی؟»
«چرا این را می پرسی؟»
«ما به یک آدم با استعداد برای شروع این پروژه نیاز داریم و تو بهترین آدم ممکن به نظر می رسی. تو واقعا دوست نداری با رییس جمهور ملاقات کنی؟ در این شغل امکانش را پیدا می کنی. این البته اصل ماجرا نیست. به این موضوع فکر کن که تو می توانی بسیاری از آدم ها را از مردن به خاطر ایدز یا سرطان نجات دهی.»
● نگاهی از بالا
گری، مدیر عامل M&A یک تنفس ۱۰ دقیقه ای اعلام کرد. قبل از اینکه تصمیم نهایی مبنی بر همکاری با سازمان آلمانی گرفته شود. آلن بعد از اسکی دیروز همچنان کمی خسته بود. بعد از آغاز مجدد جلسه او پرسید: «آلن، آیا واقعا به نظرت این سازمان همان چیزی است که ادعا می کند؟» آلن صدها ساعت وقت صرف رفت و آمد به آلمان و آشنایی با این سازمان کرده بود. این بزرگ ترین قراردادی بود که او تا حالا بر روی آن کار کرده بود. او تمام احتمالات را بررسی کرده بود و تحلیل گران بسیاری را به کار گماشته بود.
«بله، مسلما.»
گری گفت: «در این صورت دیگر حرفی باقی نمی ماند. کاغذها را برای امضا آماده کنید.»
در حالی که آلن آماده ترک اتاق می شد، گری به او نزدیک شد وگفت: «نظرت راجع به یک اقامت چند ماهه در زوریخ چیست؟»
«منظورت چیست؟»
«آنجا تجارب ارزشمندی کسب خواهی کرد. به علاوه کوه های آلمان واقعا برای اسکی مناسب هستند. بعد که برگشتی، تو را به معاونت مدیرعاملی ارتقا می دهم و مستقیما به من گزارش می دهی تا آن موقع تمام توانایی های لازم را خواهی داشت.»
● پرش بزرگ
آلن به خانه خواهرش رسید. دوقلوهای چهار ساله بت دم در به استقبالش آمدند و او به هر کدام یک اسب کوچولوی نقره ای کادو داد و در عین حال فکر کرد آیا شانس داشتن خانواده ای برای خود را از دست داده است؟
او سر میز شام برای بت و اریک، خواهر و شوهر خواهرش آنچه را در شرکت اتفاق افتاده بود، تعریف کرد.
«اوه آلن. واقعا عالی است. تو چه گفتی؟» بت به عنوان یک معلم مدرسه آرزوهای متفاوتی را در سر می پروراند؛ ولی همیشه بهترین ها را برای آلن آرزو داشت.
«من گفتم راجع به آن فکر می کنم. راستش دو پیشنهاد دیگر هم اواخر به دستم رسیده است.» او سپس راجع به حرف هایش با کارل و شیوری به آنها گفت.
«اگر با گرپتر بمانم، نه تنها شانس کار کردن با مدیرعامل را به دست می آورم که می توانم تجربه عملی و جهانی هم به دست بیاورم و اگر به پیش رفتن ادامه دهم، خوب اینگونه می شود که هر شرکتی که به بالاترین مقام های ۱۰۰ شرکت برتر فرچون ارتقا یابد، مسلما تغییراتی را ایجاد خواهد کرد. اگر نزد کارل بروم، مسلما در مدتی کوتاه پول فراوانی را به دست می آورم و خواهم توانست تغییرات را در زمان کوتاه تری ایجاد کنم.»
بت گفت: «چون خواهی توانست کاری که مامان می کرد را از نظر مالی تامین کنی.»
آلن تایید کرد. «و مسلما آدم هایی مثل او از من خیلی بهتر هستند. برای همین درباره کار با شیوری هم شک دارم. اگر با او کار کنم، از همین الان خواهم توانست در زندگی افراد بسیار بیچاره تغییراتی بدهم و مسلما این موضوع بسیار خوشحال کننده است، ولی...»
«آلن، آیا آن خانم شیوری هنوز هم مانند دوران دانشگاه به نظرت جذاب است؟»
«او دقیقا همانی است که من به یاد دارم. جالب و باهوش.»
اریک او را از مهلکه با گفتن این جمله نجات داد که «به نظر می رسد مساله اصلی نه پول که داشتن بیشترین تاثیر بر دنیا است.»
آلن گفت: «دقیقا؛ کاش می دانستم چه باید کرد.»
بت گفت: «آلن تو همیشه یک فوق ستاره بوده ای. هر آنچه را دوست داری انجام بده و مطمئن باش تاثیر به دنبالش می آید.»
سوال: آلن برای ایجاد بیشترین تغییر کدام پیشنهاد شغلی را باید بپذیرد؟
سریما نازاریان
منبع: HBR
مطلب‌های دیگر از همین نویسنده در سایت آینده‌نگری:
|
بنیاد آینده‌نگری ایران |
|
دوشنبه ۱۰ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۲۹ آوریل ۲۰۲۴
انسان گلوبال
|
|
Twitter
Google
Yahoo
Delicious
بالاترین
دنباله
نسخه‌ی چاپی
ارسال اين مطلب به دوستان