بر اساس آمار مستند، کشور ما در سال ۲۰۱۰ میلادی با ضریب نفوذ ۳۴ درصدی اینترنت بیش از ۵۳.۷% از کل کاربران خاور میانه را به خود اختصاص داده است. تمامی این کاربران به طور قطع از یک سطح مهارت های پایه و اولیه ای برای استفاده از کامپیوتر و اینترنت بالاتر هستند که البته می توانند جزو کاربران بسیار حرفه ای اینترنت باشند، ولی مساله بسیار مهم این است که آن ها از حداقل دانش مورد نیاز برای استفاده از خدمات الکترونیکی بهره مندند. از سوی دیگر، ما تا به حال در بسیاری از بخش ها، کاربردهای مورد نیاز در حوزه های مختلف تجارت الکترونیکی، دولت الکترونیکی، آموزش الکترونیکی و ... را شناسایی و ایجاد کرده ایم که با استفاده از زیرساخت های فعلی فناوری اطلاعات کشور قابل پیاده سازی است.


ضمن اینکه باید در نظر داشته باشیم که زیرساخت ها و بسترهای فنی، حقوقی، فرهنگی، اقتصادی و ... فعلی امکان پیاده سازی بسیاری از خدمات الکترونیکی را فراهم نمی کند. البته این مساله کم و بیش گریبانگیر تمامی کشورهاست. همچنین باید در نظر بگیریم که برخی از کاربردهایی که تا به حال ایجاد گردیده با اصول usability (قابلیت استفاده) سازگاری چندانی ندارند. به هر صورت هم اکنون کاربران اینترنت در ایران با کاربردها و خدمات برخط زیادی که قابلیت استفاده مطلوبی نیز داشته باشند روبه رو نیستند و طبیعتا استفاده از این خدمات را نیز فرا نگرفته اند. بنابر این ما نمی توانیم این کاربران را شهروندان الکترونیکی بنامیم.اما از طرف دیگر وقتی به کاربردهایی usable که در کشور ایجاد گردیده، نگاه می کنیم، شاهدیم که این کاربران به سرعت استفاده از آن را فرا گرفته و به خوبی و به صورت بسیار فراگیر از آن ها استفاده می کنند. این مسئله نشانگر آن است که چنانچه به حرکت های خود در ایجاد بسترها و کاربردها شتاب بیشتری بدهیم، قطعا از پتانسیل بسیار بالایی برخورداریم.


در برنامه ۵ ساله ای که اتحادیه اروپا به همین منظور تدوین کرده، عنوان شده که تمامی شهروندان اروپایی و حتی ناتوانان جسمی تا سال ۲۰۱۰ قادر به استفاده از خدمات دولت و شهرداری الکترونیکی با استفاده از ارتباطات فناوری نوین اطلاعات خواهند بود. در این برنامه علاوه بر اهداف، مسائلی نظیر ریز برنامه ها، بودجه ها، آموزش ها و دیگر موارد مورد نیاز دیده شده است. دولت نیوزلند علاوه بر هدف گذاری فوق عنوان کرده تا سال ۲۰۲۰ با توجه به فرصت های فزآینده ای که فناوری شبکه و اینترنت به وجود می آورد، باید نوع اشتغال کارکنان دستگاه های دولتی و سازمان های مرتبط با آن ها تغییر یابد. این ها نمونه هایی از فعالیت های دیگر کشورهای دنیاست، اما در کل بسیاری از کشورهای دنیا چه توسعه یافته و چه در حال توسعه برنامه ریزی هایی با توجه به مقتضیات اجتماعی، فرهنگی و فنی خود برای رسیدن به اهداف خدمات الکترونیکی خود انجام داده اند. که در این بین برخی کشورهای پیشتاز مانند انگلستان تا به حال دستاوردهای بسیار خوبی داشته اند، به گونه ای که این کشور تا پایان سال ۲۰۰۵ میلادی صدها نوع از خدمات خود را به صورت الکترونیکی ارائه داده است.


ایران به دلیل افزایش روز افزایش کاربران اینترنت، از پتانسیل بسیار بالایی در ایجاد شهروندان الکترونیکی برخوردار است و یکی ازنقاط قوت ما در سطح منطقه و بعضا« جهان همین مساله است. عمده ترین مساله در ایجاد شهروندان الکترونیکی فرهنگ سازی و تشویق شهروندان به استفاده از خدمات برخط ارایه شده توسط دولت و دیگر نهادهای ارائه دهنده خدمات است. آموزش افراد جامعه اعم از کارمندان دولت، دانشجویان وغیره باعث ترویج فرهنگ استفاده از خدمات برخط خواهد شد.