براساس آمارهای ارائه شده، سالانه ۳۵ ساعت از وقت رانندگان امریکایی در ترافیک سپری می شود. این در حالی است که در دیگر کشورها به خصوص کشورهای توسعه نیافته این زمان به هزاران ساعت افزایش می یابد. این یعنی به هدر رفتن میلیاردها لیتر سوخت در طول سال، اما از آنجایی که فناوری در همه زمینه ها گسترش چشمگیری داشته است، در این مورد هم راه حل های فوق العاده یی را پیش روی ما نهاده است.


امروزه می توان کنترل ترافیک بزرگراه ها، خیابان های شلوغ و حتی جاده های بین شهری را به وسیله دستگاه ها و تجهیزاتی همچون حسگرها، دوربین های ویدئویی و تابلوهای الکترونیکی انجام داد. حسگرها را می توان در کف خیابان ها جاگذاری کرد و از کوچک ترین تغییرات در ولتاژ های الکتریکی آنها، متوجه عبور و مرور تعداد اتومبیل ها در خیابان شد. بنابراین می توان سرعت ترافیک را به وسیله به دست آوردن سرعت از بین دو مجموعه از این حسگرها به طور دقیق محاسبه کرد. اطلاعات مربوط به میزان و سرعت ترافیک به یک کامپیوتر مرکزی ارسال می شود که مرکز فرماندهی کنترل ترافیک بر آن نظارت می کند. به طور مثال هنگامی که این مجموعه حسگرها متوجه کاهش سرعت یا افزایش میزان ترافیک می شوند، ماموران مرکز کنترل ترافیک می توانند به وسیله دوربین های ویدئویی بلافاصله متوجه این تراکم ترافیک شوند و با استفاده از تابلوهای الکترونیکی، رانندگان خودروهای در حال حرکت در مسیر منتهی به مسیر شلوغ را از وجود ترافیک سنگین آگاه کنند و مسیرهای دیگری را به آنها نشان دهند. نصب حسگرها در خیابان ها و بزرگراه ها، نصب دوربین ها و حسگرها در مکا ن های بلند اطراف خیابان ها و استفاده از افرادی برای کنترل صفحه نمایش های مرکز کنترل، تقریباً هزینه زیادی دربر دارد. به همین دلیل هم نمی توان از آنها به مقدار زیاد و در حد رفع نیاز استفاده کرد. بر همین اساس باید به فکر جایگزینی دیگر هم بود که سیستمی جدیدتر و ارزان تر برای استفاده گسترده تر در شهرها باشد. در حال حاضر کمتر کسی را می توان یافت که حداقل یک وسیله ارتباطی، همراه خود نداشته باشد. آمارها نشان می دهد در سال ۲۰۰۷ میلادی تقریباً بیش از ۲۷۰ میلیون مشترک تلفن همراه در ایالات متحده وجود داشته که روز به روز هم بر تعداد مشترکان جدید افزوده می شود. ضمن اینکه میلیون ها نفر هم دارای پیجرهای دوطرفه هستند. سیگنال های رادیویی که از این وسایل الکتریکی منتشر می شود، می توانند موقعیت افراد را در هر زمان مشخص کنند. بنابراین امکان مکان یابی دارندگان تلفن همراه یکی از بخش های مهم سیستم های کنترل ترافیک در آینده خواهد بود.


شرکت الکترونیکی «cell loc» از سال قبل تاکنون در بزرگراه های شهر «کالگری» کانادا به آزمایش و بررسی فناوری جدید مکان یابی تلفن همراه مشغول است. این شرکت برای آزمایش عملکرد سیستم جدید خود، اولین بار در اوایل سال ۲۰۰۲، یک اتومبیل را به سه کیلومتری یک اتوبان اصلی در مرکز شهر فرستاد. این اتومبیل به منظور مقایسه درستی عملکرد سیستم جدید، به یک گیرنده GPS مجهز بود. سپس اطلاعات به دست آمده از GPS و سیستم جدید که از راه دور در حال کنترل تلفن همراه بود، مقایسه شدند. هرچند نتایج در آن زمان کاملاً منطبق با هم نبود ولی دقت سیستم جدید برای کاربرد در زمینه کنترل ترافیک کافی به نظر می رسید. این سیستم که هم اکنون «cellocate» نامیده می شود، براساس سیستم تلفن همراه عمل می کند. در سراسر یک شهر، پست های شنود تلفن همراه به تعداد بسیار زیاد وجود دارد.