چنانچه اینترنت در آینده به کانون جهانی داد و ستد تبدیل گردد ، آنگاه چه سرنوشتی در انتظار میلیونها نفری خواهد بود که اتصال به اینترنت برای آنان امکان پذیر نیست و شاید هرگز نتوانیم پاسخ این سوال را بدست آوریم .


استحاله و دگرگونی یک شبکه اسرار آمیز دولتی و نفوذ آن در سیستم ارتباط جهانی ، تبادل اطلاعات و بازارهای تجاری ، اینترنت را به عنوان سرچشمه و مظهر شکافی عظیم مابین کشورهای صنعتی و در حال توسعه مطرح ساخته است . اصطلاح شکاف دیجیتالی ( Digital Divide ) صورت مختصر و کوتاه شده ای برای بیان نابرابریهای بین المللی در زمینه دسترسی به تکنولوژی اطلاعات و ارتباطات تلقی می شود .


به عبارت دیگر می توان گفت تا اندازه ای شکاف مذکور نشانه ای از تهدید قدرتهای نیرومندی است که جهان را در قرن بیست و یکم به پاره ای نابرابر از نظر دسترسی به اطلاعات تقسیم می کنند . برخی استدلال می کنند نیروهای مذکور موجب شده اند اغلب ملل جهان در دام عقب ماندگی دائمی گرفتار شوند . همچنین کشمکشها و درگیریهای منطقه ای می تواند روحیه هر ملتی را تضعیف کرده و دچار گرفتاریهای فراوان کند .


هر چند شواهدی دال بر نقض عملکرد جهانی در خصوص دسترسی به تکنولوژی اطلاعات و ارتباطات وجود دارد اما برخی ناظران از اینترنت به عنوان عامل بالقوه ای برای نجات مردم عقب مانده جهان نام می برند . این قبیل ناظران خوشبین استدلال می کنند شیوه اقتصادی جهانی به گونه ای دگرگون شده که باعث ایجاد فرصتهای جدیدی برای تولید ثروت گردیده است . اما برای بهره برداری از فرصتهای مذکور چاره ای جز استفاده از شبکه جهانی اینترنت وجود ندارد .


ارتباط با شبکه جهانی اینترنت در اغلب مناطق جهان کاری بس دشوار است . در حالی که ساکنان نیویورک در اندیشه ارتقاء سیستم ارتباط با اینترنت از طریق تلفن های متعارف با سیستم باند پهن ( Broadband ) هستند . اغلب ساکنان کشورهای در حال توسعه هرگز صدای بوق آزاد تلفن را نشنیده اند چه برسد به اینکه از ماوس یا موتور جستجوگر اینترنتی استفاده کنند . دسترسی میلیونها نفر از ساکنان کشورهای یاد شده به اینترنت ، می تواند به طرق مختلف موجب بهبود زندگی آن گردد . اما به نظر می رسد تحقق این امر کاری بس دشوار و طاقت فرسا باشد .


با این همه تعداد کسانی که این چالش را پذیرفته اند روز به روز در حال افزایش است . این کارآفرینان فعال برای پیشبرد اهدافشان که مبتنی بر عدالت و انصاف در زمینه برنامه های جهانی گسترش قدرت استفاده از اینترنت برای تمامی ملل دنیاست ، از هیچگونه کمک مالی و حمایت معنوی مضایقه ندارند .


اما با این حال هیچ یک از افراد یاد شده توقع ایجاد یک مدینه فاضله را نیز در سر نمی پرورانند . در اکثر موارد ، اقدامات انجام شده هیچ گونه سود مادی برای آنان در بر ندارد . آنها فقط به تحقق اهدافشان می اندیشند .


کار در محل سام کارلسون اقتصاددان ، بنیانگذار و مدیر اجرایی موسسه ورلد لینکس ( World Linls ) است . فعالیتهای موسسه مذکور که در واشنگتن مستقر است در زمینه پر کردن شکاف دیجیتالی است . کارلسون پس از چهار سال کار برای بانک جهانی پیرامون برنامه های آموزشی پایه در بامکو پایتخت کشور مالی ، تصمیم گرفت موسسه (ورلد لینکس ) را تاسیس کند . در زمان بازگشت وی به واشنگتن در تابستان ۱۹۹۶ ، اینترنت واقعاٌ رشد چشمگیری را آغاز کرده بود .


وی می گوید : مدت زمان طولانی کار در یک کشور در حال توسعه موجب شده بود به مشکلات عادت کنم ، اما رشد خارق العاده اینترنت در همین مدت مرا به فکر واداشت . کارلسون در تابستان ۱۹۹۶ چندین بار از مدارس منطقه واشنگتن دی سی بازدید به عمل آورد و مشاهده کرد چگونه تکنولوژی موجب دگرگونی روشهای یادگیری کودکان شده است .


سپس بر پایه آن ، مشاهدات وی می افزاید : برای من مشخص شده است که اگر بانک جهانی تمام فعالیت خود را بر آموزشهای پایه ای در کشورهای فقیر و آفریقایی متمرکز سازد ، آنگاه ۲۵ سال طول خواهد کشید تا تمامی ساکنان اینگونه کشورها بتوانند از دوره آموزش ابتدایی همگانی برخوردار شوند . تازه این مسئله نیز در صورت تحقق ، تمامی مشکلات آن کشور ها را حل نخواهد کرد . مسئله پیش گفته در ماموریت جدید کارلسون تجلی یافت : دسترسی کودکان کشورهای در حال توسعه به اقتصاد مبتنی بر دانش ( The Knowledge Economy ) .


بنابراین ، هدف اساسی موسسه ورلد لینکس آموزش معلمان و دانش آموزان کشورهای در حال توسعه برای استفاده از تکنولوژی اطلاعات و ارتباطات به منظور بهبود روشهای آموزش و یادگیری است . مبارزه برای دستیابی به هدف یاد شده منوط به حل ِیکسری مسائل به هم پیوسته به شرح ذیل است : مجهز کردن مدارس به اینترنت .


تهیه و تدارک کامپیوتر و نگهداری از آن .


آموزش مربیان و تهیه مواد آموزش مناسب .