فصلنامة نگاهنو ويژهنامة ارنست همينگوي را منتشر كرد. در اين ويژهنامه به زندگي و آثار اين نويسندة بزرگ برندة جايزة پوليتزر (1953) و جايزة نوبل (1954) ادبيات كه بيش از هر نويسندة ديگري در زمان حياتش شناخته شده بود و آثارش را در چهار گوشة جهان ميخواندند و ميخوانند، پرداخته شده است.
ارنست همينگوي در سال 1899 به دنيا آمد و در سال 1961 با شليك گلولهاي به زندگي خود خاتمه داد. سال 2011 پنجاهمين سال درگذشت اوست. همينگوي نويسندهاي برجسته، يكي از ده روزنامهنگار برتر قرن بيستم، شاعر، نمايشنامهنويس، شكارچي، گاوباز، مشتزن، و... بود. علاوه بر آثار ادبياش، چگونگي گذران زندگي روزانة او نيز مورد توجه عموم بود و بودند كساني كه حتي يك كتابش را نخوانده بودند ولي او را خوب ميشناختند.
در اين ويژهنامه سه داستان كوتاه همينگوي را با ترجمة نجف دريابندري، چهار شعر او را به ترجمة احمد پوري، و يك گزارش جنگي او را (كه بارها در جبههها و پشت جبهههاي جنگ داخلي اسپانيا و در جبهههاي جنگ جهاني اول و جنگ جهاني دوم حضور پيدا كرد) به ترجمة كاظم فيروزمند ميخوانيد.
نقد و بررسي چند اثر مهم همينگوي (پيرمرد و دريا، داشتن و نداشتن، وداع با اسلحه، مردان بدون زنان، اين ناقوس مرگ كيست، در دوران ما، خورشيد همچنان ميدمد) به قلم ويرجينيا وولف، گراهام گرين، ويليام فاكنر، آندره موروا، دي. ايچ. لارنس، جي. بي. پريستلي، و ... به ترجمة اسدالله امرايي، مهشيد جعفري، خشايار ديهيمي، فرزانه طاهري، مهدي غبرايي، و مرتضي هاشميپور از خواندنيترين بخشهاي اين ويژهنامه است.
نوشتهها و ترجمههايي دربارة زندگي و آثار و منش و ديدگاههاي همينگوي از نجف دريابندري، مژده دقيقي، نرگس انتخابي، احمد كساييپور، پرويز دوايي و آبتين گلكار؛ خطابة نوبل 1954 همينگوي و متن سخنراني دبير دائمي كميتة نوبل ادبيات به ترجمة رضا رضايي؛ يك داستان و يك شعر از ري برادبري و يوگني يفتوشنكو را به ترجمة پرويز دوايي و آبتين گلكار؛ كتابشناسي همينگوي را كه مرتضي هاشميپور گردآوري و تنظيم كرده، و ترجمة سالشمار زندگي همينگوي را به قلم بهرام ميرزائي، و در پايان سوگنامهاي به قلم ايليا ارنبورگ را به ترجمة عباس مخبر در اين ويژهنامه ميخوانيد. ارنبورگ در جنگ داخلي اسپانيا با همينگوي همراه بود.